Uit elkaar maar lief gebleven

Scheiden zet je leven op z’n kop. Er is verdriet, boosheid, het gevoel dat je faalt, een onzekere toekomst. En dan moet je ook nog eens verstandig en liefdevol blijven. Al was het maar voor de kinderen. Deze vijf stellen vertellen hoe ze dat voor elkaar kregen.

‘Door te blijven praten vinden we altijd onze weg weer samen’

EDWIN

Edwin (52) en Marlieke (41) gingen vijftien jaar geleden uit elkaar. Ze hebben samen twee kinderen (18 & 17).

Edwin: ‘Marlieke en ik werken samen in een praktijkpand. Ik als relatie- en scheidingscoach, Marlieke als mediator. We vinden het allebei mooi om jaren na onze eigen scheiding nu andere ouders te helpen met een respectvolle scheiding.’

Marlieke: ‘We hebben het heel leuk gehad samen, maar we zijn niet voor elkaar gemaakt als liefdespartners. Tijdens een gesprek bij onze mediator spraken we allebei uit: onze relatie is niet geslaagd, maar we gaan wel goede ouders blijven voor onze kinderen. Dat is gelukt.’

Edwin: ‘Dat we gelijk opgingen qua emoties maakte ons scheidingsproces makkelijker. Ook toen er nieuwe partners in het spel kwamen, bleef overeind dat we het belangrijk vonden om onze relatie samen goed te houden.’

Marlieke: ‘We hadden allebei tijd nodig om alle emoties te verwerken, maar inmiddels zijn we elkaars beste vrienden.’

Edwin: ‘Ons hele sociale leven is in elkaar vervlochten. We hebben voornamelijk gezamenlijke vrienden en de nieuwe partner van Marlieke is een van mijn beste vrienden geworden. We vieren alle feestdagen samen, barbecueën met elkaar in de zomer en een paar jaar geleden vierden we vakantie met elkaar in een grote bungalow in Spanje. Als onze kinderen voetballen, staan we samen langs de lijn om ze aan te moedigen.’

Marlieke: ‘Toen Edwin moest revalideren na een voetbalblessure, stelde mijn nieuwe partner voor dat hij dat bij ons in huis kwam doen. We hebben acht weken samengewoond en veel samen gelachen. Dat was een bijzondere periode. We wisten: als we dit samen kunnen, dan slaan we ons overal doorheen met elkaar.’

Edwin: ‘We investeren nog steeds bewust in onze relatie. Als we een meningsverschil hebben, zorgen we ervoor dat we elkaar begrijpen. Door te praten vinden we altijd onze weg weer samen.’

---

‘Haar nieuwe vriend ging gezellig met ons mee naar de sinterklaasintocht’

wiard

Wiard (47) en Julia (36) zijn drie jaar geleden gescheiden. Samen hebben ze co-ouderschap voor hun twee kinderen (7 & 5).

Julia: ‘Bij alle gesprekken die we hebben gevoerd over de kinderen, hadden we een foto van onze twee dochters op tafel staan. Dat hielp ons om de focus te houden op de liefde voor onze dochters en van daaruit de gesprekken met elkaar aan te gaan.’

Wiard: ‘Ik wilde oud worden met Julia. Dat we uit elkaar gingen was dan ook ontzettend rauw. Goed uit elkaar gaan kan alleen als je dat samen rationeel besluit, te midden van alle emoties. Dat hebben we gedaan, zowel voor de kinderen als voor onszelf.’

Julia: ‘Nog steeds overvalt het verdriet me. Het raakt me dat het leven zo anders kan lopen. Gelukkig hebben we een scheidingscoach die ons heeft geholpen om alle emoties op een rij te zetten en ons leven als gescheiden ouders samen op een goede manier vorm te geven.’

Wiard: ‘De nieuwe vriend van Julia heb ik omarmd. Ik heb hem en Julia uitgenodigd om samen met mij en de meiden naar de sinterklaasintocht te kijken. Ik verbaasde me over hoe goed dat voelde.’

Julia: ‘Dat was voor mij een memorabel moment. Het was heel ontspannen en gezellig. Ik dacht: wow, we zijn hier echt goed uitgekomen met elkaar. Ons gedeeld ouderschap verloopt ook heel soepel. We spreken elke ochtend en avond een spraakbericht in om elkaar op de hoogte te houden.’

Wiard: ‘Ik noem Julia nooit mijn ex, maar altijd de moeder van mijn kinderen. Onze liefde is veranderd, maar er is zeker nog sprake van liefde.’ Julia: ‘Dat is wederzijds. Ik ben heel dankbaar voor onze tijd samen en de twee dochters die we samen kregen.’

---

• 

• 

‘Eigenlijk hebben we nu een soort latrelatie, maar dan zonder intimiteit’

PETER

Renate (42) & Peter (53) gingen na een relatie van twaalf jaar afgelopen zomer uit elkaar. Ze hebben samen twee kinderen (12 & 5).

Renate: ‘Ik ben purser, Peter is gezagvoerder en we begonnen letterlijk steeds meer langs elkaar heen te vliegen. Er was steeds minder aandacht voor elkaar.’

Peter: ‘We woonden in één huis, maar leefden in twee werelden. Renate is een gevoelsmens, ik ben heel rationeel. We konden elkaar niet meer geven wat we nodig hadden.’ Renate: ‘Het was een gezamenlijk besluit, maar dat maakte ’t niet minder verdrietig.’

Peter: ‘Ik heb soms het gevoel dat ik mijn kinderen tekortdoe omdat ze een gezinssituatie missen. Het is dan lastig om de knop om te zetten en te genieten van tijd voor mezelf.’

Renate: ‘Ik moest ook wennen aan het alleen zijn. Elke maand maak ik een rooster waarin ik inplan bij wie de kinderen zijn. Als Peter drie dagen heeft gevlogen, plan ik eerst een vrije dag voor hem in voordat de kinderen weer op de stoep staan.’

Peter: ‘We wonen vijf minuten bij elkaar vandaan en zien elkaar veel. We bellen regelmatig, maken eten voor elkaar, gaan er samen met de kinderen op uit en drinken geregeld samen ’s avonds een wijntje. Je zou het bijna een latrelatie kunnen noemen, maar dan zonder intimiteit.’

Renate: ‘Peter is mijn beste vriend. Ik ben er trots op dat hij de vader van mijn kinderen is.’

Peter: ‘We hebben een betere relatie nu we uit elkaar zijn. Al schuurt het ook weleens. We kunnen flink discussiëren. Maar dan geven we elkaar een knuffel en is het weer goed. Scheiden zonder gedoe klinkt misschien raar, maar we hebben het geflikt.’

---

‘We hebben dwars door alle emoties steeds naar elkaar geluisterd’

VIONA

Jochem (44) en Viona (43) waren twaalf jaar samen en zijn vijf jaar geleden gescheiden. Samen hebben ze co-ouderschap voor hun twee kinderen (9 & 6).

Jochem: ‘Ik ben best boos geweest op Viona en we hebben tijdens het regelen van de scheiding heftige gesprekken gehad. Toch was vanaf het begin voor ons allebei duidelijk dat we alles goed voor de kinderen wilden regelen.’

Viona: ‘We hebben dwars door alle emoties steeds naar elkaar geluisterd, daar ben ik nog steeds trots op.’

Jochem: ‘Liefdevol scheiden is een rationele beslissing. Inmiddels ben ik Viona dankbaar dat ze de scheiding heeft geïnitieerd. Toen ik een jaar na de scheiding besefte dat ik zonder haar meer mezelf ben, verdampte het laatste restje boosheid.’

Viona: ‘Ik ben enorm energiek, extravert en beslis snel. Jochem is introverter en heeft meer tijd nodig, maar die ruimte gaf ik hem vaak niet. Nu we geen partners meer zijn, zie ik meer van zijn daadkracht en eigen ideeën.’

‘Ze is de moeder van mijn kinderen, ik wil dat het goed gaat met haar’

jochem

Jochem: ‘De pijn dat je kinderen in twee huizen wonen, gaat nooit weg. Als ouder voelt het toch een beetje alsof je hebt gefaald.’

Viona: ‘Ik mis het gevoel van samen een gezin zijn. Gelukkig eten we af en toe samen of gaan we een dag met elkaar weg. Onze basis was goed, dat merken we ook nu we samen co-ouderschap hebben. Het was alleen niet genoeg voor een romantische relatie.’

Jochem: ‘We zijn een goed team, al schuurt het soms ook weleens. Dan denk ik: moet ik nu alweer met de kinderen naar de tandarts? Maar dan bespreken we dat samen en gaat het daarna beter.’

Viona: ‘Voor mijn opleiding moest ik beschrijven wie er naast me zouden staan aan mijn sterfbed. Daar stonden mijn nieuwe partner, mijn kinderen en Jochem.’

Jochem: ‘We kunnen op elkaar rekenen. Ze is de moeder van mijn kinderen, ik wil graag dat het goed gaat met haar.’

---

‘We hielden van elkaar, dus gaan nu. niet elkaars leven zuur maken’

HETTY

Theo (48) en Hetty (43) waren sinds hun tienertijd bij elkaar en zijn sinds 2015 gescheiden. Ze hebben twee dochters (14 & 12), die bij Hetty wonen en om het weekend bij Theo zijn.

Hetty: ‘Ergens in de loop van onze relatie zijn we elkaar uit het oog verloren. We hebben geprobeerd om onze levens weer samen te voegen, maar dat lukte niet. Het moment dat we besloten te scheiden viel er een last van onze schouders. We gunden het elkaar niet om ergens op een zolderkamer terecht te komen.’

Theo: ‘Ik heb me eenzaam gevoeld toen ik vertrok naar mijn nieuwe woning. Overdag werken, maar ’s avonds altijd alleen thuis. Gelukkig vond ik na een paar maanden mijn draai.’

Hetty: ‘Ons geheim is dat we flexibel zijn. De meiden zijn om de week een weekend bij Theo, maar als het een keer anders loopt bij één van ons is dat ook prima.’

Theo: ‘Het helpt ook dat we onze situatie accepteren zoals het is. We hebben als twee volwassenen de keuze gemaakt om te scheiden en vanaf dag één was het duidelijk dat we op een normale manier met elkaar om zouden gaan.’

Hetty: ‘Dat lukt ook goed, omdat er nooit veel heftige emoties zijn geweest rondom onze scheiding. We zijn nuchtere mensen, en zo hebben we onze scheiding ook aangevlogen. We hebben veel van elkaar gehouden, het zou gek zijn als we nu elkaars leven zuur zouden maken.’

Theo: ‘We drinken af en toe samen een kop koffie als ik de meiden op zondagavond weer terugbreng. We hebben verder weinig contact, maar als er iets is, staan voor elkaar klaar.’

Hetty: ‘Een aantal jaar terug was er rondom mijn gezondheid acute zorg nodig. Theo stond binnen een halfuur op de stoep. Die onvoorwaardelijke steun geeft me een veilig gevoel.’