Zie jij je partner door een roze bril?

Kijk je naar je geliefde met een roze bril op, dan zie je onhebbelijkheden over het hoofd en is hij/zij jouw ideale partner. Wel zo prettig, want dat zorgt voor een goede relatie. Maar niet altijd is het gezond om de realiteit te verdoezelen. Relatiepsycholoog Jean-Pierre van de Ven legt uit waarom.

We kennen allemaal wel de roze bril die maakt dat we onze geliefden zien als de allerliefste op aarde. Kijkend door die bril overdrijven we hun positieve eigenschappen en we bagatelliseren de slechte. We verzinnen ook een knalroze verhaal waaruit blijkt dat we waren voorbestemd om elkaar te ontmoeten. Zulke verzinsels of confabulaties bepalen in grote mate of we het samen uithouden of niet. Hoe mooier het verhaal, hoe duurzamer de relatie. Maar hoe verhoudt deze neiging om te confabuleren zich tot het gebod om open en eerlijk te zijn tegen elkaar? Is het niet beter om elkaar altijd de waarheid te zeggen?

Ans legt de schuld bij zichzelf

Als Ans weer eens met een blauw oog op de borrel verschijnt, worden haar vriendinnen boos. Waarom zegt ze dat ze tegen een deur is aangelopen? Waarom zegt ze niet dat haar man Frits haar – alweer – heeft geslagen? Ans bekent uiteindelijk dat Frits haar ‘een tik’ heeft gegeven. Ze zegt dat het haar eigen schuld was, omdat ze zijn overhemden niet goed had gestreken. Stomverbaasd over zoveel naïviteit wenden haar vriendinnen zich van haar af. Wie verzint er nou zo’n slap verhaal?

Voor de duidelijkheid: huiselijk geweld is een groot probleem. Het is nooit te rechtvaardigen dat partners elkaar slaan, of zelfs maar verbaal geweld gebruiken, want ook schelden en beledigen kan pijn doen en schade veroorzaken. Het moet bovendien duidelijk zijn dat de schuld voor geweld en voor treiteren ligt bij de dader (m/v). Maar het vergoelijken, het al te snel vergeven en het tonen van ‘begrip’ kan het geweld in standhouden. Geweld gaat door zolang het slachtoffer doet alsof er niets aan de hand is.