Mijn uitdaging: 30 dagen wandelen

Waar háál ik de tijd vandaan om elke dag een half uur te wandelen, dacht journalist Marlies Hanse. Maar ze ging de uitdaging aan en ­wandelde dertig dagen elke dag minimaal ­dertig minuten. Aan het eind van de rit voelt ze zich herboren.

Dag 1

Laarzen aan en gaan

Het is een regenachtige zondag als mijn wandelchallenge van start gaat. Typisch een dag waarop we normaal gesproken binnen blijven en onszelf met een stapel boeken op de bank nestelen. Vandaag overtuig ik mijn man ervan onze kinderen (6, 4 & 0) in de auto te zetten en naar de Biesbosch te gaan.

En alsof de weergoden mijn wandelmaand een ­goede start willen geven, is het droog als we aankomen. We struinen met onze laarzen door ­drassig wetland, de kinderen prikken met ­stokken in modder­poeltjes en we verbazen ons over de ­hoeveelheid beverburchten. Na een uur wandelen rijd ik voldaan terug naar huis en verheug me op alle wandel­tochten die nog in het verschiet liggen.

Dag 2

Kop in het zand

Mijn enthousiasme verdwijnt al snel als de volle werkweek zich een dag later aandient. Het idee om elke dag een half uur te wandelen is leuk, maar de praktische uitvoering is een flinke uitdaging. Ik sta elke dag voor dag en dauw op en heb overdag geen minuut voor mezelf: ik werk, zorg voor mijn kinderen of wijd me aan huis­houdelijke klussen. Het is me een raadsel waar ik de tijd vandaan moet halen om er elke dag een half uur op uit te gaan.

Ik besluit mijn kop in het zand te steken – ik kijk wel even wanneer het lukt om vandaag te wandelen. Die instelling resulteert erin dat ik met een fikse dosis tegenzin om acht uur ’s avonds de kou in stap. Ik heb de hele dag van hot naar her gerend – het enige wat ik nu wil is op de bank ploffen, niet in het donker door de wijk struinen.

Dag 3

Blij in twaalf minuten

Na mijn humeurige wandeling gisteravond besluit ik op zoek te gaan naar motivatie om tijd te maken voor mijn wandelingen. Ik lees dat Hippocrates er 2400 jaar geleden al van overtuigd was dat lopen het beste medicijn is. Recente onderzoeken bevestigen dat volop: wandelen versterkt spieren en botten, verlaagt de bloeddruk, vermindert het risico op hartproblemen, verbetert de kwaliteit van slaap en stimuleert de stofwisseling, waardoor je makkelijker naar de wc kunt. Klinkt goed, maar het wakkert mijn wandelvuurtje nog niet echt aan. Ik ben gezond, slaap als een blok en ga makkelijk en elke dag klokslag dezelfde tijd naar de wc.

Het onderzoek van de Amerikaanse wetenschappers Miller en Krizan wekt mijn interesse. Uit hun onderzoek blijkt dat lopen je humeur aantoonbaar verbetert: na slechts twaalf minuten wandelen is er een verbetering in je humeur, veerkracht en focus waar te nemen. Als mijn baby twee uur later wakker wordt, leg ik hem in de wandel­wagen en loop met dit onderzoek in mijn hoofd naar de boeren­markt. En ja hoor, als ik drie kwartier later met een zak appels en een paar pastinaken thuiskom, voel ik me alsof ik de hele wereld aankan.

Dag 7

Ontdekkingstocht

De zon komt net op als ik de deur ­achter me dichttrek en de straat uitloop, ­richting het kanaal. Na een week kost het me nog steeds moeite om tijd in te ruimen voor mijn dagelijkse ­wandeling, maar doordat de voordelen zich ­beginnen op te stapelen, houd ik het vol. Zo merk ik dat ik tijdens het wandelen de tijd heb om met aandacht de omgeving in me op te nemen, wat niet het geval is als ik op de fiets zo snel mogelijk van A naar B race.

Terwijl de stad langzaam ontwaakt, zie ik de zon weerspiegeld in het water, voel ik de onregel­matige kiezelstenen onder mijn voetzolen. Ik ontdek een verscholen kerkje, een ­oorlogsmonument en een winkel waar ze heerlijke chocolade maken – allemaal plekken waar ik al honderden keren langs ben gefietst, maar ze waren me nooit eerder opgevallen

Dag 10

Lekker langzaam

Als ik vlak na het avondeten in het schemerdonker de wijk uitloop, moet ik denken aan wat ik die avond daarvoor in het boek Het plezier van wandelen las. ‘Alles gaat langzamer als je wandelt. Je wordt heel even niet in beslag genomen door werk of een stapel afwas. In het leven draait het zo vaak om snelheid. Lopen gaat langzaam. Het is daardoor een van de meest radicale dingen die je kunt doen.’

Ik schakel vaak over naar een hogere versnelling als ik het druk heb, terwijl ik merk dat het me goed doet om juist meer rust in te bouwen. Ook vanavond is het fijn om langzaam langs het kanaal te wandelen, in plaats van na de avondspits weer urenlang achter de laptop te kruipen. Tijdens het wandelen bedenk ik me dat ik als ik thuiskom nog één klus afmaak en vroeg naar bed ga.

Dag 13

Kalmte achter de laptop

Als ik mijn agenda opensla en de deadlines voor de komende dagen zie staan, heb ik zin om een potje ongegeneerd te gaan huilen. Net als ik bedenk dat wandelen wel het laatste is waar ik deze week mijn tijd in ga stoppen, krijg ik een appje van een vriendin. ‘Grappig, ik lees net dat Beethoven elke dag na de lunch ging wandelen in de valleien bij Wenen en dat ook Steve Jobs tijdens zijn werk veel wandelde om te brainstormen.’

Dat een wandeling niet alleen voor grootheden als Beethoven en Jobs werkt, laat een onderzoek van wetenschappers aan de Universiteit van Stanford zien. Zij kwamen tot de conclusie dat mensen die tussen hun werk door wandelingen maken, ­sneller tot heldere ideeën komen en hun werk na de ­wandeling effectiever oppakken. Die dag pak ik na een snelle lunch achter mijn computer een appel van de fruitschaal en besluit van wandelen toch maar een prioriteit te maken deze week. Als ik na een half uur weer achter mijn laptop zit, voel ik me zowaar kalm. Ik maak een lijstje van klussen die ik vandaag nog kan afkrijgen en voor de rest geldt: morgen is er weer een dag

Dag 15

Even alleen

Als ik na de lunch rondstruin door mijn wijk, bedenk ik dat ik vandaag op de helft zit van mijn wandelchallenge. Het blijft een kwestie van mezelf af en toe streng toespreken, maar ik ben aan­genaam verrast over wat het me tot nu toe heeft opgeleverd. De grootste winst zit hem in het ­letterlijk uit mijn drukke alledaagse leven stappen en even alleen zijn. Als ik wandel word ik niet ­afgeleid door kinderen en e-mails die binnenstromen, en het brengt me tot bedaren als ik even niet weet wat ik met een situatie aan moet.

Ik denk aan wat de Amerikaanse filosoof en fervent wandelaar Henry Walden Thoureau in zijn essay Walking schreef: ‘Ik sta versteld van de kracht en volharding van mijn buren die zichzelf weken, maanden, ja, bijna jaren achtereen, de hele dag in hun winkels of werkplaatsen opsluiten. Wandelen heb ik nodig om me na de beslommeringen van de ochtend weer bij zinnen brengen.’

Dag 22

Denken aan opa

Vandaag stap ik voor mijn dagelijkse wandeling in de trein naar de ­Veluwe. Ik ben benieuwd naar het effect van ­wandelen tussen de bomen. In een ­rustige treincoupé lees ik in het boek Shinrin-yoku dat volgens ­Japanners wandelen in het bos dé manier is om te ontstressen. Ze noemen het shinrin-­yoku, wat letterlijk ‘baden in de ­atmosfeer van een bos’ betekent. Zonder telefoon dompel je je met al je zintuigen onder in de schoonheid van het bos, door rustig te lopen en soms even te gaan ­zitten of liggen. Het heeft zelfs een positief effect op je gezondheid, lees ik. Als je tussen de bomen loopt, adem je namelijk phytonciden in – stofjes die zorgen voor een boost van het immuunsysteem, een lagere bloeddruk en minder stress­hormonen.

In het bos aangekomen volg ik de wandelpaaltjes van een ­route die zeven kilometer door de bossen slingert. De geur van het vochtige bos roept herinneringen op aan de lange wandelingen die ik als kind maakte met mijn opa die naast het bos woonde. In gedachte zie ik ons tweeën door het bos rennen, padden­stoelen bestuderen en schatten verzamelen om thuis aan oma te laten zien. Ik voel me verbonden met hem, maar ook met de natuur om me heen. Een rust die ik niet vaak ervaar maakt zich van me meester: ik hoef niet over een half uur weer achter mijn laptop te zitten, er zijn geen andere mensen om me heen en het geluid van de suizende bladeren maakt me tevreden.

Dag 25

De regie in handen

Het is interessant dat deze wandel-challenge in het staartje van de ­winter plaatsvindt. Normaal gesproken ben ik gevoelig voor de winterblues en maakt het gebrek aan zonlicht en warmte me energieloos en ­somber. Deze weken heb ik daar nauwelijks last van. Ik geniet van een prachtige strakblauwe lucht op een koude dag, voorzichtige zonnestralen op mijn gezicht en een dapper groepje sneeuwklokjes. Het wandelen geeft me het gevoel de regie in ­handen te hebben: ik weet dat ik me na een wandeling ­energiek voel, dus maak ik van wandelen steeds meer mijn prioriteit.

Dag 30

Onthaasten

Ik stuit in de bibliotheek op het boek Alleen van ­creatief directeur Tim Voors. Twee jaar geleden besloot hij zijn gezin een half jaar achter te laten om in zijn eentje de bekende Pacific Crest Trail te gaan lopen – een route van 4286 kilometer, via de woestijn van Mexico naar de besneeuwde ­Canadese bergtoppen. Hij beschrijft hoe hij al snel na de start van zijn wandeltocht de gehaastheid verloor die hij zijn hele leven had gevoeld.

Hoewel mijn ­wandelingen niet te vergelijken zijn met zijn ­monstertocht is dat precies de grootste winst van de uitdaging die ik aanging. Waar ik op dag 2 ­werkelijk geen idee had waar ik de tijd vandaan ging halen om 30 minuten lopen in mijn drukke schema in te passen, is het ­aantrekken van mijn schoenen en naar buiten gaan nu juist het eerste wat ik doe als het leven me overweldigt. Even alleen zijn, mijn lichaam in beweging zetten, mijn gedachten ­ordenen en me laten raken door de schoonheid van de natuur – ook midden in de stad.

Je valt er ook nog van af

Volgens bewegingshoogleraar Peter Hollander van de Vrije Universiteit in Amsterdam is wandelen een goede manier om gewicht kwijt te raken. Laag-intensieve bezigheden, dus activiteiten die je lang kunt volhouden, zijn efficiënter in het verbranden van vet dan explosieve sporten waarbij we in korte tijd veel energie moeten leveren. Bij wandelen wordt in ­verhouding tot de inspanning die wordt geleverd veel vet verbrand. Wie een half uur per dag wandelt, raakt per maand een halve kilo kwijt zonder veel extra inspanning.

En wandelen is zo gezond!

De Amerikaanse arts Mike Evans verzamelde allerlei onderzoeken naar het effect van wandelen. Zijn conclusie? Dagelijks wandelen levert een drastische verbetering van de gezondheid op. Hij maakte er dit filmpje van, waarin hij zijn bevindingen op een interessante manier uiteenzet. 

De in dit artikel genoemde boeken op een rij
Wandel – word mindful, laat spanning los en krijg meer energie, Sholto Radford
Het plezier van wandelen – stap voor stap vooruit in je leven, Erling Kagge
Wandelen – op zoek naar de verloren natuur, Henry David Thoreau
Alleen – De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada, Tim Voors
Shinrin-yoku – de helende kracht van bosbaden, Annette Lavrijse