Zomerwandelingen met een plons

Een warme zomerwandeling betekent: zwemkleding en handdoek mee zodat je tussendoor het water in kunt. We kiezen vier wandelingen inclusief plonsmogelijkheden. Of wil je liever suppen? Dat kan in de Weerribben onder leiding van een boswachter die vertelt wat je onderweg allemaal ziet en hoort.

• Weerribben in Overijssel
• Meijepad bij nieuwkoop
• Spiegelplas in Gooi en Vechtstreek
• Oosterplas in de kennemerduinen

Weerribben in Overijssel

Boswachter Egbert Beens is zelf een fervent wandelaar. Hij begrijpt onze behoefte aan een zomerse wandeling met de bonus van een plons in water. We staan bij Buitencentrum Weerribben, vlak bij het Overijsselse Ossenzijl. ‘Eigenlijk moet je bij de buren zijn, bij camping De Kluft’, wijst Beens. ‘Daar hebben ze prachtig zwemwater. Maar als je bij ons achter de plomp inspringt, dan zeggen we er niks van, hoor.’

Voor de zekerheid vragen we het even na bij de camping honderd meter verderop, waar inderdaad een soort natuurzwembad is gemaakt, omringd door grasveld. En het klopt, ook als voorbijkomende wandelaar mag je hier gerust even het trappetje af te water gaan: ‘En als je de smaak te pakken krijgt … we hebben hier ook een paar trekkershutten, tiny houses en veenhuisjes. Dan blijf je gewoon logeren.’

En als je de smaak te pakken hebt, kun je hier ook blijven logeren

Wat zijn ze hier aardig en relaxed in de Weerribben. En dan hebben we nog niet eens gewandeld. Dat kan hier prachtig en op vele manieren. Eigenlijk zouden we het liefst Zompies zoekpad (2,2 km) voor kinderen lopen, omdat die zo charmant is samengesteld. Met onderweg opdrachten die tot de verbeelding spreken. Zo kun je met een trechter en een tuinslang het geluid van een roerdomp nabootsen – de roerdomp zit dan ook in dit gebied. En hoe leuk is het om een ‘omgevallen molen’, een tsjasker, van dichtbij te bekijken.

Maar we vermannen ons, en twijfelen alleen nog tussen de gele ronde van 11 kilometer – dan loop je dwars door het hele Nationale Park, en het rode Natuurpad van 3,5 kilometer. Deze korte route toont een doorsnede van al het moois dat de Weerribben te bieden hebben: soms gaat het pad via houten vlonders over een moeras, dan weer door dichtbegroeid berkenbos met een mostapijt. Langs een weiland met een oude windmolen, dan weer langs water en rietlanden. Langs beide routes zijn regelmatig bankjes op plekken waar je kunt mijmeren. Bij het voormalige brugwachtershuisje aan het kanaal Steenwijk-Ossenzijl, bijvoorbeeld. Heb je er oog voor (of een kijker), dan kun je hier de kiekendief spotten. Of een ooievaar.

---

Meijepad bij nieuwkoop

Dwars door de Nieuwkoopse Plassen gaan we: drie kilometer heen en dezelfde drie kilometer terug. In principe zijn wij fan van de rondwandeling, maar dit heen-en-weertje tussen Nieuwkoop en Meije is allesbehalve saai. Sterker: het is als met de herhaling van een mooi doelpunt: ook die wil je niet missen. Wat een vergezichten onderweg, en water waar je ook kijkt. We worden getrakteerd op vogels, bloemen, uitzonderlijk fraaie schapen en zicht op een bizar hoge, bijna honderd jaar oude watertoren die – volkomen duidelijk waarom – Piet Potlood wordt genoemd.

Je kunt de route aan beide kanten beginnen, maar parkeren in Nieuwkoop is makkelijker. Bovendien kun je de tocht dan bij terugkomst in het dorp afsluiten met een ijsje bij ijssalon Confetti.

Een groot deel van de wandeling gaat over meterslange vlonders

Even verderop, ter hoogte van Zuideinde nummer 52, is het begin van het Meijepad. Borden richting Strand Zomer wijzen meteen naar een van de plekken waar je tijdens deze wandeling je zwempak uit je tas kunt halen. Andere mogelijkheden om het water in te kunnen, dienen zich onderweg vanzelf aan – al dan niet met steigers en een enkel trappetje.

Een groot deel van de route gaat over meterslange vlonders die zijn aangebracht om het smalle fietspad te ontlasten. Een goed idee, want je loopt daardoor nog meer ‘over’ het water en je hoeft niet steeds op te passen voor fietsverkeer.

Vogelaars kunnen onderweg hun hart ophalen. Fotografen ook trouwens. Het laatste deel voert via een klein bos naar een betonnen pad door weilanden. Het geluid van wind, water en vogels is verstomd en we ruiken de boerenlucht van mest en gras. Aan het eind wacht de watertoren. Om het retourtje nog even uit te stellen is het leuk om een stukje door te lopen. Linksaf langs een schaapskooi, en dan – even uitkijken voor auto’s – verder over een authentieke boerenlandweg met sloot en wilg langszij. Na vijf minuten kom je bij café De Halve Maan, en dat is een prima plek om uit te rusten voor de weg terug.

---

Spiegelplas in Gooi en Vechtstreek

Een rondwandeling van zo’n 11 kilometer, dwars door weilanden, weidse plassen en halverwege duik je ook nog ’s het water in. Hollandser krijg je het niet snel. We beginnen deze route op de parkeerplaats van het bezoekerscentrum Gooi en Vechtstreek in ’s-Graveland (voor leden van Natuurmonumenten gratis). En dan is het simpel: volg de rode pijlen. Eerst een flinke aanloop door de weilanden, tot Ankeveen. Daarna begint het feest van vogels, water, riet en bloemen.

Dit gebied is ontstaan door eeuwenlange turfwinning. Vanaf de legakkers werd het veen afgegraven en te drogen gelegd. Daarna werden er turven van gestoken, waar de kachel op kon branden. De stroken land en de eilandjes die we onderweg zien zijn overblijfselen van deze legakkers. Het smalle Bergse pad is het oude kerkpad tussen Ankeveen en Nederhorst den Berg. Nu is het er soms even uitkijken voor fietsers, maar daar zijn we via een bord voor gewaarschuwd: doe rustig aan, waarschuw elkaar, ga aan de kant en groet elkaar!

De stroken land en eilandjes zijn overblijfselen van legakkers

Toch is het aan te bevelen om deze wandeling door de week te maken, als er minder mensen zijn. Aan het eind van het pad horen we heel toevallig de kerkklokken luiden. Zo mooi draagt het geluid ver over het water van de Spiegelplas. Waar de Ankeveense plassen rustgebied voor vogels zijn, is dit juist uitgelezen zwemwater. We volgen het Googpad naar rechts en zien even later links een klein strandje met zelfs een trapje het water in. Na een frisse duik pakken we de tocht weer op. Aan het eind van het wandelpad nemen we de Dammerkade rechtsaf terug naar Ankeveen. Opnieuw dwars door het water, waarin het wemelt van vogels en mooie soorten eendjes.

Wie trek heeft gekregen, kan in Ankeveen goed terecht voor een dagsoep of een broodje bij brasserie Lekr. Het ligt praktisch aan de route terug naar ’s-Graveland.

---

Oosterplas in de kennemerduinen

Er zijn mensen die niet op de zomer wachten om het water in te springen. Die zwemmen het hele jaar door buiten, weer of geen weer. Meestal op dezelfde plek, en meestal in hetzelfde gezelschap. Een van die plekken is duinmeer ’t Wed in Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Een hele mond voor ‘de duinen bij Bloemendaal.’

Dat dit een gewilde plek is voor natuurzwemmers komt vast door de simpele aanwezigheid van wc’s en een soort bushokje om je om te kleden. Deze voorziening maakt ook dat het meertje in de zomer druk bezocht wordt door families met kinderen. Leuk, maar niet iets waar een wandelaar op zit te wachten. Daarom lopen wij vanaf ingang Koevlak, via het bezoekerscentrum naar ’t Wed en meteen door, via de gele route naar ons einddoel: de Oosterplas. Het geluid van spelende kinderen en het nabijgelegen circuit van Zandvoort laten we al snel achter ons.

Plotseling zie je het water liggen tussen hoger gelegen duinen

Wind in de vliegdennen horen we, een specht, onze droge stappen op het zandpad. De duinen zijn in alle seizoenen mooi, maar in de zomer lijken ze tijdloos. Als de vakantie uit je kindertijd. De gele route is een rondwandeling van in totaal 9,5 kilometer, maar als je ‘m tegen de klok in loopt, ben je al na 3 kilometer bij de Oosterplas. Je ziet het water plotseling liggen, als een verrassing, verscholen tussen hoger gelegen duinen en omringd door bomen en bosjes. Hier geen wc’s, maar verschillende strandjes waar je makkelijk te water kunt.

Als we zijn teruggelopen, dompelen we ons toch nog ook nog even onder in het bezoekerscentrum, want dat is hier wel iets bijzonders. Gebouwd naar het voorbeeld van een duinboerderij uit de zevende eeuw, waarvan resten zijn gevonden bij Bloemendaal. Er is een groot terras, met een aantrekkelijke kaart. Binnen treffen we een winkel met de grootst mogelijke uitstalling van natuurhebbedingetjes: vogelhuisjes, vogelfluitjes, windlichtjes, wollen dekens, dierenknuffels. De natuur als verdienmodel. Who cares, als-ie maar behouden blijft.