De hort op

Tatoeage, onderkin, heuptas? Mischa swipet meteen naar links. Ze is klaar met de dating-apps en wil drankjes doen, naar de bioscoop en het museum, dansen en reizen. En in het echte leven naar rechts swipen.

Een drankje doen, naar de bioscoop of een museum, dansen, reizen. Dat is mijn hele leven in vijf woorden. Tenminste, bij het invullen van mijn profiel op een dating-app. Heb je dan een compleet beeld van hoe ik in het leven sta, mijn persoonlijkheid, welke lessen ik tot nu toe uit het leven heb geleerd, wat mijn ambities zijn? Nee. Verre van. Het zijn slechts vijf oppervlakkige bezigheden, die samen met twee foto’s, de ander een compleet beeld moeten geven. Zodat diegene antwoord kan geven op de vraag: wil ik met deze persoon een diepgaande liefdesrelatie aangaan? 

Vrienden hadden me er al voor gewaarschuwd, dat het een enorme vleeskeuring is. En inderdaad, ik betrap mezelf erop dat ook ik minder dan drie seconden nodig heb om de foto’s te beoordelen. Te borstelige wenkbrauwen? Swipe naar links. Een tatoeage van een draak in de nek? Swipe naar links. Een onderkin? Swipe naar links. Een schreeuwerig T-shirt? Swipe naar links. Een heuptas? Swipe naar links. Borsthaar tot de bovenlip? Swipe naar links. 

Het is fascinerend om te zien wat voor foto’s de mannen van zichzelf plaatsen. Hoe zij denken dat ze zich zo aantrekkelijk mogelijk presenteren. Zittend op de bank met een glas bier in hun hand. Of aan tafel terwijl ze hun tanden in een sparerib zetten. Of hun bezwete hoofd in de spiegel van de sportschool. Of op een besneeuwde berg met een skibril en een muts op.

Opvallend is hoe nonchalant sommige mannen zijn in hun fotokeuze. Regelmatig komt er een foto voorbij van een man met naast zich de ex. Of een deel van de ex. Een arm. Een hand. Een been. Was het echt te veel moeite om even door te zoeken naar een foto waarop je alleen staat? 
Het leukste aan de dating-app vind ik het wegdromen. Bedenken hoe je toekomstige leven samen met deze man zou zijn. De 42-jarige Henry (wijn-hond-koken-boeken-ondernemer) die op zijn foto voor een Spaanse finca staat. Een leven op Ibiza, waarbij hij op ons terras overdag de zakelijke afspraken wegwerkt op zijn laptop, waarna we urenlang met Bello gaan wandelen en na zonsondergang de grillplaat aansteken en met een wijntje erbij filosoferen over de boeken die we hebben gelezen.

Of de 45-jarige Damian, (fitness-Netflix- klussen-voetbal-bier) die op zijn foto een onooglijk Ikea-tafeltje in elkaar zet. Een leven binnenshuis, waarbij hij na zijn krachttraining in de ochtend de plinten gaat verven, daarna voetbal kijkt, bier drinkt en als het voetbal is afgelopen, Netflix aanslingert. Een mislukte relatie, al voordat hij is begonnen. Want ik wil de hort op: drankjes doen, naar de bioscoop, dansen, reizen, en naar het museum.

En heb je dan allebei naar rechts geswipet, dan is er dus sprake van een match. Door naar de volgende ronde. Dan volgt de fase van het chatten. Oftewel ‘het eeuwige riedeltje’, zoals een vriend van mij dat noemt. Ben je al lang single? Wat voor werk doe je? Waar woon je eigenlijk? Heb je kinderen? Wat zijn je hobby’s? Heb je broers of zussen? Houd je van reizen? Wat is je lievelingsgerecht? Kun je koken? Ben je sportief? Heb je huisdieren? ‘Ik heb er echt de kracht niet meer voor’, verzuchtte diezelfde vriend. Ik herken zijn gevoel.

Mijn plan de campagne? De hort op, de dingen doen die ik zelf leuk vind en dan is er vast wel iemand die ik tijdens die activiteiten tegenkom en in het echte leven naar rechts kan swipen.