De grote pindakaastest

Pindakaas is best gezond. Het bevat evenveel of meer eiwit dan kaas of worst, maar veel minder verzadigde vetten. Bovendien is pindakaas puur plantaardig en bevat het geen cholesterol. Een punt van zorg is wel de toegevoegde zout en suiker in pindakaas, vindt het Voedingscentrum. Tijd dus voor De Grote Pindakaastest!

werkwijze

Er zijn 7 verschillende naturel pindakazen (dus zonder nootjes, smaakjes etc.) geproefd, die allemaal in de supermarkt verkrijgbaar zijn. Buiten mededinging is één zelfgemaakte pindakaas geproefd. Er zaten zowel ‘smeuïg tot op de bodem’-pindakazen bij als 100%-pinda pindakazen, waar zich een olielaagje op vormt dat je eerst moet doorroeren. De twee 100%-pindakazen waren biologisch.

De pindakazen zijn blind geproefd, op kamertemperatuur met een watercrackertje erbij en schijfjes komkommer om tussendoor je mond te neutraliseren. De pindakazen werden beoordeeld op smaak, consistentie en mondgevoel. Opvallend was dat het ene panel vooral lette op de smaak en het andere panel de consistentie en het mondgevoel het belangrijkst vond.

het panel

Vanwege corona is er in twee panels geproefd. Het eerste panel bestond uit: 

• Ronald van Eijk, teamleider, ervaren proever
• Loethe Olthuis, culinair onderzoeksjournalist
• José Rozenbroek, hoofdredacteur Radar+, pindakaasverslaafde
  
  Het tweede panel bestond uit proevers uit één gezin:
• Edwin Vesters, ICT-medewerker
• Tom Vesters, 20-jarige pindakaasliefhebber
• Petra Albertema, manager van een druk gezin

de test

Conclusie

Of je een pindakaas lekker vindt, blijkt heel persoonlijk. De termen ‘vertrouwde smaak’ en ‘zo hoort pindakaas’ kwamen ook herhaaldelijk op: kennelijk is de pindakaas die we (vroeger) veel hebben gegeten, mede bepalend voor onze smaak. Wat dat betreft is de hoge score van Calvé niet verrassend, met Calvé-kloon G’woon als goede én goedkopere opvolger.

Wel verrassend is de hoge uitkomst van de Bio+-pindakaas: die doet kennelijk wat-ie belooft, namelijk naar 100% pinda’s smaken, maar heeft zeker geen ‘vertrouwde consistentie’. De dunnere 100%-pindakaas was wel wennen voor sommige proevers, maar dat is te verhelpen door zulke pindakazen in de koelkast te bewaren. Dan is ook 100% -pindakaas net zo stevig als de ‘smeuïge’ pindakazen. Gek genoeg staat dat nergens vermeld op de 100% pindakazen.

Van de geteste pindakazen was het zoutgehalte zelden hoger dan 0,6% en alleen aan de pindakaas van PCD was suiker toegevoegd. Daarmee was het suikergehalte overigens nauwelijks hoger dan van andere pindakazen, omdat pinda’s van zichzelf ook al suikers bevatten.

Van sommige pindakazen zijn de pinda’s langer en donkerder geroosterd (‘gebrand’) dan van andere pindakaas. Calvé heeft bijvoorbeeld een uitgesproken roostersmaak, de 100% pindakazen zijn meestal lichter geroosterd. Ook dat is een kwestie van persoonlijke voorkeur, als vinden de meeste mensen iets meer roostersmaak lekkerder.

Het mondgevoel en de consistentie blijken net zo belangrijk als de smaak. Plakkerige, dunne pindakaas kan nog zo goed smaken, sommige proevers overtuigt het niet. Maar wat er aan de hand was met de 100% pindakaas van Albert Heijn? Hier moet bijna wel iets mis gegaan zijn, want zo’n doordringende plasticsmaak kan niet de bedoeling zijn.

Verrassend was ook de vrij lage score voor de Lidl-pindakaas, volgens velen ‘net zo lekker als Calvé’. Ook dat kan aan de pot gelegen hebben, maar een muffe bijsmaak aan pindakaas kan inderdaad wijzen op ongezonde schimmelvorming. Het tweede panel bestond uit Lidl-pindakaas-eters en waardeerde deze pindakaas ook stukken beter dan het eerste panel.

Tenslotte: wie lekkere pindakaas zoekt, hoeft niet voor de duurste te gaan. De G’woon en PCD-pindakaas zijn meer dan de helft goedkoper dan Calvé. En zelfs de gezondere Bio+-pindakaas is nog een dubbeltje goedkoper.