Leer jezelf beter kennen door middel van zelfreflectie

Ben ik wel altijd zo eerlijk als ik denk? Waarom ga ik confrontaties uit de weg? Stel jezelf vragen om zicht te krijgen op je doen en laten. Dat is zelfreflectie. Kun je dat leren? En waarom is dat helemaal niet zo simpel? ‘Wij zijn een wandelende blinde vlek als het om zelfkennis gaat.’

Mijn schoondochter stuurt me het eindverslag van haar opleiding. Ik ben onder de indruk van de eerlijkheid waarmee ze haar zwakke plekken durft te onderzoeken, maar ook hoe ze zonder scrupules benoemt waar ze goed in is. Haar zelfinzicht vind ik inspirerend. En tegelijk confronterend. Ze is twee keer zo jong, maar lijkt zichzelf beter te kennen dan ik. Misschien is dat wel de reden waarom ze altijd zo goed weet wat ze wil en waarom ik haar zelden zie tobben. Nou weet ik ook wel dat het meer met karakter te maken heeft dan met leeftijd. Maar toch, je bent nooit te oud om te leren.

Zelfreflectie begint met jezelf vragen stellen, hoor ik van de deskundigen. Dat is precies wat ik inmiddels de hele dag loop te doen. Dat varieert van: ben ik wel altijd zo eerlijk als ik denk? Tot: waarom laat ik me soms zo makkelijk overrulen? En in de slipstream daarvan: waarom ga ik confrontaties uit de weg? Is dat omdat ik aardig gevonden wil worden? Is dat eigenlijk wel waar? Zijn er ook situaties waarin ik het conflict wel degelijk aanga? Voor ik het weet rijgen de vragen zich aan elkaar en heb ik volop stof tot nadenken.

Nog zo eentje die deze week voorbijkwam: waarom ben ik uit mijn doen als ik op Instagram een feestje zie waarvoor ik niet ben uitgenodigd? Is dat jaloezie? En wat zit daar dan achter? Is het de angst niet leuk genoeg of uitgerangeerd te zijn? Zou het helpen als ik stop met social media? Verbeeld ik het me nou of begin ik mezelf door al dat bevragen al iets beter te doorgronden? Om nog maar eens een vraag te stellen…