Vijf beroepen waarbij je het verschil kunt maken

Niet zómaar een fijne leraar, een kranige verpleegkundige of een goeie politieagent, nee, deze mensen geven altijd nét iets meer. ‘Ik behandel iedereen zoals ik zelf behandeld wil worden.’

Pieter Schouten (37), geregistreerd partnerschap, 1 kind, wijkagent in Utrecht. Hij pakt zaken net iets anders aan dan andere agenten en gaat het gesprek aan met overtreders.

‘Ik wilde heel graag iets betekenen voor andere mensen, en als politieagent kan dat – vooral door met mensen in gesprek te gaan. In films en series worden criminelen vaak afgeschilderd als alleen maar slecht, maar het zijn ménsen. Neem de verslaafden die altijd in het park rondhangen. Waarom neem je ze niet een keertje mee in een overleg? Vraag wat ze bereid zijn te doen om de overlast te verminderen. Wat zou er gebeuren als we bepaalde maatregelen zouden treffen? Misschien hebben ze wel waardevolle tips. Praat met ze, niet over ze.

Het is een cliché, maar vooral situaties met kinderen komen harder binnen nu ik zelf een kleintje heb. Als er een oproep binnenkomt over een kinderreanimatie hoop je dat de ouders in de deuropening staan en zeggen: ‘Het is alweer goed’, maar dat gebeurt vaker niet dan wel. Ik heb een aantal keren letterlijk meegehuild met ouders.

Soms ga ik nog even ergens langs als ik officieel niet aan het werk ben. Dan ga ik in burger naar een overleg of naar een familiedag van nabestaanden. Dat wordt ontzettend gewaardeerd. Als ik in zo’n situatie zou zitten, zou ik zoiets ook heel fijn vinden. Ik behandel alle mensen zoals ik zelf behandeld zou willen worden.