Positief in coronatijd

Sommige mensen kregen het voor elkaar om ondanks tegenslag een positieve draai aan de coronatijd te geven. ‘Ik wist niet dat ik zo veel liefde in me had.’

‘Uit angst ontsmette ik elke dag alle deuren, maar begon ik ook aan een boek’

Schrijfster en archeoloog Laura van der Haar (37) woont alleen en was nog maar net moeder toen de lockdown begon. Geïnspireerd door de angst en gevoelens die bij haar loskwamen, schreef ze in één maand tijd een roman.
‘De eerste fase van het moederschap was allesbehalve een roze wolk. De bevalling verliep afschuwelijk en omdat ik zo verzwakt was, kwam de borstvoeding niet op gang. Mijn dochter belandde met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis. Ik heb even gedacht dat ze het niet zou halen, dagenlang sliep ik niet vanwege de combinatie angst, adrenaline en gierende hormonen. Ook voelde ik helemaal geen band met mijn dochter. Eigenlijk voelde ik helemaal niets, behalve paniek. Voor het eerst in mijn leven dacht ik: dit komt nooit meer goed. Bovendien vond ik mezelf compleet mislukt als moeder, want zo hoort het leven van je kind toch niet te beginnen? De verloskundige schakelde gelukkig hulp in en uiteindelijk wist ik mezelf toch weer bij elkaar te rapen. Na twee maanden sloeg het moedergevoel dubbel en dwars toe. Maar net toen ik weer overal zin in kreeg, begon de lockdown. De kwetsbaarheid van het moederschap en de kwaadaardigheid van het virus… Ik werd er heel a-relaxed van. Ik sprak hardlopers aan die te dicht bij de kinderwagen liepen, ontsmette elke dag de deuren van mijn flatgebouw. Door de angst voor het virus begon ik aan een boek.
Centraal staat de angstgedachte: stel dat je niet meer voor je kind kunt zorgen? Een week of vier is een roman over een alleenstaande jonge moeder in tijden van een pandemie. Ik kan niet goed verklaren waarom het schrijven zo snel en gemakkelijk ging, mijn andere roman is na anderhalf jaar nog lang niet klaar. Ik dacht zelfs dat ik het niet meer kon, een boek schrijven. Nu ging het vanzelf. ‘s Nachts, als mijn kindje sliep en wij samen zo knus in bed lagen, kwamen de ingevingen aan één stuk door. En doordat de dagen zo voorspelbaar en leeg waren, ontstond er een perfect werkritme. Mijn boek Een week of vier verscheen aan het begin van de zomer. Inmiddels durf ik te zeggen dat ik me een goede moeder voel. Deze moeilijke periode heeft me zachter gemaakt. Alsof ik meer in contact met mezelf ben gekomen. Ik wist niet dat ik zo veel liefde in me had.’