Dol op de kringloop

Allemaal goedbedoelde rotzooi vond Antoinette Hertsenberg de spulletjes die haar schoonvader bij de kringloop kocht en aan haar kinderen gaf. Tot de vensterbanken van de kinderkamers zo vol stonden dat de gordijnen nauwelijks meer dicht konden.

Mijn lieve schoonvader zaliger was dol op de kringloopwinkel in ons dorp. Heerlijk vond hij het om daar te struinen en iets leuks te kopen. Een beeldje van een dolfijn. Een fotolijstje met allemaal kleurig fruit van gips eromheen. Een beker die ooit door iemand was gewonnen op een plaatselijk voetbaltoernooi. Een roze wekkertje met een Disneyfiguurtje erop. Een kandelaar in de vorm van een beertje (‘Kijk, er is maar één oortje af.’) Misschien was zijn fijnste moment wel als hij met een grote grijns vertelde wat hij ervoor had betaald: ‘Twintig cent!’ Opa gaf het graag aan zijn oogappels, mijn kinderen, en die vonden alles mooi natuurlijk. Het belandde allemaal op de vensterbanken in hun kamertjes.