Bea heeft diabetes type 1

Bea (37) had jarenlang torenhoge bloedglucosewaarden omdat ze geen zin had om haar leven aan te passen aan diabetes. Inmiddels heeft ze het roer drastisch omgegooid.

‘Op mijn vijftiende werd er diabetes type 1 bij me vastgesteld. Vanaf de eerste dag heb ik er alles aan gedaan om de ziekte te verbergen. Als het mij niet uitkwam, dan was het er niet. En het kwam me heel vaak niet uit. Ik spoot insuline wanneer het mij uitkwam en controleerde mijn bloedsuikers niet heel regelmatig. Bijkomend ‘voordeel’ was dat je lichaamsvet verbruikt als je geen insuline gebruikt. Ik vond het wel best dat ik kon eten wat ik wilde en toch afviel, maar ik had al die tijd torenhoge bloedsuikers en een ongezonde relatie met mezelf, eten en anderen. Pas op mijn dertigste zag ik in dat dit op de lange termijn niet goed kon zijn en ben ik aan de slag gegaan met mijn gezondheid.

Ik had niet echt overgewicht, maar ik was wel te zwaar en heb een lifestylecoach en een medisch psycholoog in de arm genomen. Zij hebben me geleerd dat ik zelf mijn verantwoordelijkheid moet nemen in plaats van altijd maar anderen de schuld te geven van mijn situatie. Ik ging op mijn voeding letten, elke dag wandelen en drie of vier keer per week sporten. Binnen een paar maanden tijd halveerden mijn bloedglucosewaarden en ik viel kilo’s af, zonder dat ik daarvoor hoefde te smokkelen met insuline. Voor het eerst in mijn leven leefde ik mét diabetes in plaats van ertegen. En dat doe ik nog steeds. Ik ben in alle opzichten in een betere conditie. Ik heb meer energie, waardoor ik lekkerder in mijn vel zit. Daardoor kan ik het beter relativeren als mijn bloedglucosewaarden toch een keer schommelen, want ook dat hoort bij diabetes. Ik sta heel bewust niet stil bij hoe zwaar dat soms is en hoe irritant het is dat ik elke dag medicijnen moet gebruiken, want ik wil niet in de slachtofferrol hangen. Mijn motto is: iedereen heeft wel iets. De een is allergisch voor zuivel, de ander kan niet tegen gluten en ik moet oppassen met koolhydraten. Maar op het moment dat jij weet wat je lichaam nodig heeft, dan is daar prima mee te leven. Het is bij mij zo verweven in mijn dagelijkse doen en laten dat ik het vaak niet eens meer door heb.’