Woningtekort

We komen op dit moment in ons land zo’n 200.000 woningen tekort. De aankomende tien jaar lijkt daar weinig in te gaan veranderen. Wie een dak boven zijn hoofd wil, moet creatief zijn en op zoek gaan naar nieuwe initiatieven.

Met elkaar een huis delen heeft bijna iedereen weleens in zijn of haar jonge jaren gedaan. Als student is het namelijk heel normaal om met elkaar samen te wonen. Dat is niet alleen gezellig, maar ook, of vooral, financieel aantrekkelijk. Je deelt immers alle woonlasten en grote aankopen zoals een wasmachine. En tegen de tijd dat je uitgestudeerd bent, schuif je door naar een eigen huisje. Welnu, dat laatste is anno 2020 helemaal niet meer vanzelfsprekend. Omdat een huis, zowel huur als koop, bijna niet meer te vinden is. Met name de grote steden kampen met een tekort aan huizen. Tel daarbij het stijgende aantal eenpersoonshuishoudens, in Nederland zijn dat er drie miljoen, op en je snapt de krapte op de woningmarkt. Woningnood is niet alleen iets van deze tijd. Aan het begin van de vorige eeuw, na de Tweede Wereldoorlog en in de jaren tachtig kenden we ook een nijpend woningtekort. Ook toen werden er allerhande ideeën bedacht om al die mensen zonder huis te huisvesten. Pasgetrouwden betrokken vaak een kamer bij een van hun (groot)ouders zodat ze toch een plek voor zichzelf hadden. En vooral na de oorlog was het als student of jonge werkende heel gewoon om bij een hospita een kamer te huren. Zo’n constructie werkte twee kanten op. De huisbazin kon in haar huis wonen vanwege de ‘kostinkomsten’ en de huurder was onder het juk van z’n ouders vandaan – hoewel een hospita ook strenge huisregels kon hebben. In de jaren tachtig werd er weer massaal gekraakt, want al die leegstaande panden waren immers prima huizen.

Waar kun je heen?
De grootste klacht van mensen die nu een woning zoeken, is dat de huizen die vrijkomen zo duur zijn dat alleen de happy few ze kan huren of kopen. En op de goedkope varianten, de sociale huurwoningen, moet je gemiddeld negen jaar wachten. Huurders en kopers zijn dus genoodzaakt om te kijken naar andere manieren om een dak boven hun hoofd te krijgen. Een deel verhuist en laat de stad achter zich. Rond Middelburg, Maastricht of Emmen is nog redelijk snel aan een woning te komen en de verwachting is dat over tien jaar, als in Nederland het woon- tekort op een hoogtepunt is, daar een woningoverschot is. Als je wel aan bepaalde regio bent gebonden, door bijvoorbeeld je werk, moet je creatief te werk gaan. Een huis met elkaar delen is al lang niet meer voorbehouden aan studenten. Mensen van alle leeftijden worden voor korte of lange tijd huisgenoten. Belangrijk voordeel is voor de meesten dat je niet alleen voor alle kosten hoeft op te draaien. Daarnaast is het natuurlijk gezellig als je ’s avonds thuiskomt en samen kunt koken, eten en een Netflix-serie kijken. En als je even genoeg hebt van het gezelschap kun je je terugtrekken op je eigen kamer.

Huizen splitsen
Er wordt ook steeds meer gekeken naar hoe een bestaande ruimte beter gedeeld kan worden. Een huis ‘splitten’ is een voorbeeld van zo’n nieuwe vorm van samenwonen. In Son en Breugel loopt een project waarbij oudere mensen hun (grote) huis splitsen tot twee huizen. Dat levert voor beide partijen voordeel op. Een jong gezin krijgt een woning, de ouderen worden geholpen met bijvoorbeeld het onderhouden van de tuin en boodschappen doen. Ook wordt er her en der geroepen dat al die mensen die alleen in een groot huis wonen best wel een kamertje, of twee, kunnen afstaan. Dus wie weet wordt binnenkort het huren bij een hospita nieuw leven ingeblazen.

Lees ook deze bijlage

Huisgenoten: Het nieuwe samenwonen

Huisgenoten: Het nieuwe samenwonen

Gedwongen door de woningnood delen steeds meer vrienden een huis en trekken familieleden bij elkaar in. Hoe bevalt dat?

Verder lezen