Thrillseeker Rosan: Klimmen heeft me uit een diep dal gehaald

Rosan van der Zee (24) is student en klimt. Vorig jaar heeft ze een stuwdam van 225 meter hoog beklommen en de berg Pilatus in Zwitserland.

• 

• 

‘Ik ben lang depressief en suïcidaal geweest. Toen de diagnose autisme werd gesteld lukte het me om gericht met mezelf aan de slag te gaan. Rond die tijd zag ik de oproep op Facebook voor het televisieprogramma Back on track, waar mensen die een tegenslag hebben gehad een extreme uitdaging aangaan. Ik besloot me aan te melden. Ik kreeg de uitdaging om een berg en een stuwdam te beklimmen. Mijn eerste reactie was: dat doe ik niet. Maar ik vond ook: angst mag nooit winnen. Het is juist belangrijk dat je vertrouwen hebt in jezelf. Klimmen is een mentale sport, je moet heel gefocust zijn en over je eigen grenzen heen durven gaan. Ik moest mezelf in drie maanden klaarstomen om de stuwdam en de berg te beklimmen. Ik ben binnen begonnen, bij een klimmuur. Het steeds hoger komen gaf een enorme kick.

Ik sta soms doodsangsten uit, maar zet toch door

rosan

Mijn faalangst wist ik om te zetten naar acceptatie: het is niet erg om bang te zijn. De stuwdam is eigenlijk één grote klimmuur. Overal zijn vaste grepen waar je naartoe kunt klimmen. Het is voor veel klimmers een voorproefje op het echte werk: een ‘ruwe’ berg beklimmen zonder vaste grepen voor je handen en voeten; die moet je zelf zien te vinden. De volgende dag beklom ik de berg, ik ging tot driehonderd meter. Hoewel ik gezekerd was, was het toch spannend. Je wilt echt niet vallen. Eenmaal boven moest ik huilen. Ik was zo gelukkig, en het was lang geleden dat ik me zo had gevoeld. Daarna ben ik blijven klimmen, in de winter binnen, in de zomer buiten. Ik merk dat ik van klimmen heel rustig word, maar het tegelijkertijd ook heerlijk vind dat ik soms doodsangsten uitsta en dan toch gewoon doorzet. Dat geeft echt een euforisch gevoel. Klimmen heeft me uit een diep dal gehaald. Dat vind ik er zo mooi aan, dat ik letterlijk uit het dal omhoog ben geklommen.’