Vrijwilliger Micha leidt een contactgroep voor transmannen

Vrijwilligerswerk doen is fijn voor wie je het doet. Maar het is óók een manier om je eigen tevredenheid over het leven te vergroten. Daarom laten we met regelmaat een vrijwilliger aan het woord. Dit keer is dat Micha Meinderts (42), die een contactgroep voor transmannen leidt.

Toen ik in 2009 zelf in transitie ging, waren transmannen nóg minder zichtbaar dan nu. Ik had veel vragen over hoe mijn leven eruit zou komen te zien. Er waren wel jongens die op YouTube vlogden over hun proces, maar die waren zelf allemaal net begonnen. Zij konden me ook niet vertellen hoe het tien jaar later zou zijn.

Bij Transvisie, een patiëntenorganisatie die zich inzet voor mensen en hun omgeving met vragen rond gender­identiteit, werden bijeenkomsten geleid door mensen die hun transitie soms al twintig, dertig jaar achter de rug hadden. Ik woonde in die tijd nog in Amerika, dus kon maar één of twee keer per jaar naar een groep, maar dat was al zo waardevol. Toen ik terugverhuisde naar Nederland ging ik vaker, en ik merkte dat ik gaandeweg anderen al advies en tips kon geven, omdat ik inmiddels verder was. Dat voelde fijn, een beetje als een mentor.

In 2016 kwam mijn autobiografische roman uit, waarin ik mijn eigen proces en vooral de tijd erna gedetailleerd heb beschreven. Het was voor het eerst dat ik open was over alles; voordien was ik one of the guys en wist bijna niemand iets van mijn achtergrond. Toen er bij Transvisie een paar vrijwilligers weggingen, vroegen ze of ik op vaste basis wilde komen helpen. Ik zei ja, omdat ik wist dat ik met mijn aanwezigheid iets kon betekenen.

Een transitie is heftig. Je weet wat er met je aan de hand is en dat je ongelukkig bent, maar je hebt geen idee wat je ervoor terugkrijgt als je er iets aan doet. Natuurlijk is iedere persoon en transitie anders, en hoeft wat ik heb meegemaakt niet voor jou te gelden, maar het wordt wel concreter als ik mijn ervaringen deel. Je stapt gevoelsmatig minder in een zwart gat.

Transvisie heeft dertien contactgroepen. Ik leid maandelijks de contactgroep voor mensen op het trans-masculiene spectrum, per keer zijn er tussen de twintig en vijftig aanwezigen. Er staan in totaal zo’n 150 namen op de lijst. De groep is bedoeld voor mensen in elke fase van de transitie; er komen ook personen die nog zoekende zijn. We doen het om en om. De ene maand praten we over een specifiek onderwerp, de andere maand nodigen we een gastspreker uit, zoals een barbier of stemcoach.

Het is heel fijn om een positieve input te kunnen leveren aan mensen die hetzelfde meemaken als jij. Dat je anderen vertrouwen kunt geven met jouw verhaal en ze kunt laten geloven in de toekomst. Ik vind het ook fijn om een inspiratiebron te zijn. Mensen in de contactgroep zeggen ook weleens dat ze het cool vinden hoe ik eruitzie, met mijn baard en alles. ‘Dat wil ik later ook’, hoor ik vaak.

Ik ben trots om deel uit te maken van Transvisie. Voor mij is het ook een manier om iets terug te geven aan de stichting en ze te bedanken voor alles wat ze voor mij hebben betekend toen ik in het begin van mijn transitie zat.’