De passie van het vogelen door de ogen van twee vogelaars

Vogels fluiten een eind voor zich uit en scharrelen ijverig tussen struiken. Als je ze ziet, word je blij. En de kenners zeggen: als je ze eenmaal écht goed hebt bekeken door een verrekijker, ben je voorgoed verkocht.

Sommige mensen willen pas hun sterfelijkheid onder ogen zien als ze de blauwborst hebben gespot

Afgelopen zomer, op de camping in Zuid-Frankrijk, werd ik verliefd op een vogel. Dat wil zeggen: op z’n gefluit, want de vogel zelf heb ik nooit gezien. Elke keer als ik hem hoorde, zette ik m’n birdNET-app aan. ‘Putter – vrijwel zeker’ was de ene dag de uitslag maar de volgende dag was het ‘waarschijnlijk een Europese kanarie’.

Een vogelaar zou er misschien gek van worden, maar ik lijd er niet onder. Genieten kun je immers op allerlei niveaus. Dat is zo met eten (van ‘mmm, lekker’ tot ‘proef ik gerookte paprika?’), met parfum (van ‘wat ruik je lekker tot ‘heb jij nummer 4 van Jil Sander op?’) en dus ook met vogeltjes. Er zijn liefhebbers die genoeg hebben aan het gefluit en gefladder en er zijn mensen die pas hun sterfelijkheid onder ogen willen zien als ze de blauwborst hebben gespot.