Janet verzamelt antiek

Toen haar man vijftig jaar geleden overleed, zette Janet Lesage (80) zijn antiekverzameling voort. Nu staat haar flat vol met vintage hoeden, schoenen, fotolijsten, klokken en victoriaanse jurken.

‘Mijn grootouders waren verzamelaars. Petroleumstellen, klokken en kasten. Mijn ouders namen de collectie over en ook mijn man was een verzamelaar. Toen hij op zijn 35ste bij een auto-ongeluk om het leven kwam, nam ik zijn hobby over. Hij had alles met zoveel liefde bij elkaar gebracht, dat moest in stand blijven. Het begon met victoriaanse jurken, later kwamen er tassen bij, schoentjes, fotoboeken en -lijsten, hoeden en woonboeken. Ik haal regelmatig items uit mijn verzameling tevoorschijn en bekijk ze nog eens. Wat kapot is, repareer ik. Ik houd ook van breien en kleding naaien, zoals voor mijn antieke poppen die ik nog uit mijn jeugd heb bewaard. Een vol huis voelt beschermd. Van minimalistisch houd ik niet en van een wit interieur al helemaal niet, dat doet me aan een ziekenhuis denken. Al 56 jaar bezoek ik iedere maandagmorgen de Noordermarkt in Amsterdam. Ik vind altijd wel wat. Soms iets groots, dat wordt dan later thuisbezorgd, maar meestal is het een kleine schat. Of ik een favoriet item heb? Nee. Ik ben even gehecht aan alles. Ik kan moeilijk weggooien. Sterker: ik vind dat er altijd wel wat bij kan. Niet iedereen begrijpt mijn verzamelwoede. ‘Jeetje, het lijkt wel een museum’, zeggen mensen weleens die hier voor het eerst binnenstappen. Of: ‘Wat een troep, ik moet er niet aan denken.’ Maar ik weet precies wat ik heb en waar wat staat. Het is allemaal geordend. En schoon. Iedere week maak ik een ander hoekje schoon. Dan schuif ik alles aan de kant en ga ik poetsen. Of ik haal de plumeau erover. Ik heb twee zoons en een dochter; zij is een beetje hetzelfde als ik. We doen veel samen. We gaan graag naar verkleedfeesten, bij voorkeur op een kasteel. Uit de tijd van Dickens bijvoorbeeld. In vol ornaat gaan we daarnaartoe. Ik ben altijd bezig en voel me nooit ergens te oud voor.’