Salo Muller vertelt op scholen over de Holocaust

Vrijwilligerswerk doen is fijn voor de ontvangende partij. Maar het is óók een manier om zin aan je leven te geven. Salo Muller (88) verloor zijn ouders en veel andere familieleden in de Tweede Wereldoorlog. Op scholen vertelt hij aan achtstegroepers zijn verhaal, en over de Holocaust.

‘Ik was zes en mijn moeder bracht me, net als alle andere dagen, naar school. ‘Tot vanavond en lief zijn hoor!’, zei ze. Het waren haar laatste woorden tegen mij. Mijn ouders werden op hun werk opgepakt en net als talloze andere Joden naar de Hollandsche Schouwburg aan de Plantage Middenlaan in Amsterdam gebracht, waar ze werden verzameld voordat ze op transport werden gesteld naar kamp Westerbork in Drenthe. Later hoorde ik dat ze van daaruit naar Auschwitz zijn gebracht. Ze zijn beiden in 1943 vermoord. Ik heb de hele oorlog ondergedoken gezeten, op verschillende plekken. Na de oorlog ben ik bij mijn tante, de zus van mijn moeder, gaan wonen. Zij en haar man en dochtertje behoorden tot de weinigen van mijn familie die het hadden overleefd.