Verveling? Geef het toe, sterker: geniet ervan!

Tijdens deze coronapandemie zijn we allemaal weleens bang, wanhopig of woedend. Maar geef toe: we vervelen ons ook gruwelijk. Verveling is een vergeten emotie, eentje waar we liever niet bij stilstaan. En dat is jammer, want verveling brengt ook veel goeds.

In het afgelopen rampjaar was het geklaag niet van de lucht. Dat was begrijpelijk en terecht. De muren komen op ons af, het woord zoomen veroorzaakt braakneigingen. Geliefden en kinderen kunnen we soms wel achter het behang plakken. Mensen verliezen hun inkomsten, hun sociale contacten en soms hun doelen in het leven.

Wat moet je met al die tijd?

Wat moet je doen nu je niet kan werken en socializen? Wat deed je in het begin van de pandemie met die zeeën van tijd, toen de files en de borrels waren weggevallen? Juist ja: je te pletter vervelen. In een Italiaanse studie naar de emotionele gevolgen van de lockdown gaven respondenten aan dat verveling het op een na grootste probleem is, direct na een gevoel van onvrijheid en nog vóór een gebrek aan frisse lucht. We willen ons dus nog liever niet vervelen dan dat we frisse lucht hebben. Volgens verveling-onderzoekers (die bestaan) verdrijf je verveling het beste met activiteiten die je nuttig vindt en die de aandacht opeisen. Verveling maakt je dus duidelijk dat het tijd is om iets anders te gaan doen.

We schamen ons voor verveling

Als een doel is bereikt, voelen we geluk. Als een doel is geblokkeerd, maar we hebben nog een kans worden we boos. We voelen angst als een eenmaal bereikt doel in gevaar komt en verdriet als een doel buiten ons bereik valt. In alle gevallen steekt verveling vervolgens de kop op om ons te vertellen dat we verder moeten met ons leven. Geen wonder dus dat we ons zo hebben verveeld in het voorbije jaar. Toch vinden we het lastig om daarvoor uit te komen. We voelen ons verwend en arrogant als we zeggen dat we ons vervelen. Heeft een arme boer uit India soms de kans om zich te vervelen?

Verveling is de nieuwe stress

Zo was het ooit ook met stress. We vonden het vervelend om te moeten zeggen dat we het druk hadden. Want dat betekende dat we slecht georganiseerd waren en in geldnood zaten. Maar stress werd hip. Als je nu zegt dat je druk druk druk bent, zeg je eigenlijk dat je nodig bent, gewild en populair – en dat voelt goed. Psycholoog Sandi Mann beweert in haar boek The science of boredom dat we straks met trots zullen zeggen: ‘Ik heb me weer zo ont-zet-tend verveeld vandaag’. Want daarmee zeggen we dat we onze zaakjes financieel en organisatorisch op orde hebben. Verveling wordt het nieuwe statussymbool. Als je het zo bekijkt, heeft die pandemie ons toch iets goeds gebracht. Verveling is best wel chic. Misschien moeten we na de lockdown niet te snel in actie komen en daar nog even van genieten.