Zo geven Guido (66) en Joyce (78) invulling aan hun pensioen

Iedereen heeft wel iemand om zich heen die inmiddels met pensioen is. Maar hoe geef je een goede invulling aan al deze vrije tijd? Joyce Keasberry (78) en Guido van den Berg (66) vertellen erover.

Joyce Keasberry (78): ‘Volgens mijn stappenteller zet ik zo’n 2000 tot 3000 stappen per dag. Ik ben constant in beweging. Zowel thuis als buitenshuis. Mijn buurvrouw van 54 belt mij vaak op om een eind te lopen. Ik loop sneller dan zij. Ik kan gewoon niet langzaam. Ze noemen me Speedy Gonzales. Ik ga veel met jongere mensen om: mensen van mijn eigen leeftijd zijn vaak minder ondernemend. Ik heb een avontuurlijke geest. Vroeger reisden we veel met het gezin. Na mijn scheiding, ruim twintig jaar geleden, ondernam ik vaak groepsreizen. Nu reis ik al jaren alleen. Ik heb veel landen bezocht, en bleef dan vaak twee tot drie maanden. Dingen alleen doen, kan ik heel goed. Dan ga ik op een terrasje zitten met een glas wijn. Ook alleen naar een restaurant vind ik geen probleem. Een paar jaar geleden kreeg ik ineens last van enorme spierpijn na een dag werken in de tuin. Op een gegeven moment kon ik niet meer lopen. Toen ben ik naar Lanzarote gereisd, ik dacht dat de warmte beter zou zijn voor mijn spieren. De pijn is weer weggegaan. Sindsdien heb ik afscheid genomen van een paar mensen die meer energie kosten dan opleveren. En ik ben zuiniger op mijn lichaam. Geestelijk ben ik nog helemaal helder en heb ik een onuitputtelijke energie, maar ik moet accepteren dat mijn lijf ouder wordt.’

Guido van den Berg (66): ‘Het is niet uitsluitend genieten voor 65-plussers. Ik ben op mijn 55ste ontslagen als communicatieadviseur bij KPN tijdens een reorganisatie. Dat was een hard gelag. Daarna heb ik nog wel ander werk gedaan, maar ik zit toch met een pensioengat. Mijn inkomen is lager dan wat ik nodig heb. Ik heb wat later kinderen gekregen: mijn dochter studeert en mijn zoon gaat naar de middelbare school. Dat brengt kosten met zich mee. Daarom werk ik op zaterdag als postbode, en dat is fysiek best zwaar. Toch valt het me op dat er veel oudere postbodes zijn. Ook in mijn vriendenkring zitten 65-plussers die onvoldoende pensioen hebben gespaard en daarom doorwerken. Natuurlijk hebben ouderen vaak ook meer tijd voor mooie dingen. Zo schrijf ik boeken. Niet voor het geld, maar omdat ik daar veel voldoening uit haal. Ik ben historicus en vind het mooi om nog iets met mijn studie te doen. Ik zit dus echt niet alleen maar te kniezen, maar het idee van de zwitserleven-pensionado is een vals beeld.’