Nu even niet, ik lees

Om commentaar vóór te zijn stelt hij haar altijd voor als ‘mijn veel te jonge vrouw’. Ze leren elkaar kennen via het werk: hij is advocaat, zij zijn secretaresse. Hij neemt zich altijd voor om het rustiger aan te gaan doen, om eindelijk dat dikke boek over Churchill uit te lezen en zelf een boek te schrijven over de Tweede Wereldoorlog. Zij beseft na verloop van tijd dat dit waarschijnlijk nooit zal gebeuren: daarvoor gaat hij te veel op in zijn werk. In Aan de randen van de dag vertelt Femke van der Laan openhartig en vol liefde over haar huwelijk met Eberhard van der Laan – advocaat, minister en uiteindelijk burgemeester van Amsterdam. Ook nadat er uitgezaaide longkanker bij hem is geconstateerd, gaat de stad voor en wordt er tot op de IC aan toe vergaderd. Ze laat het gebeuren: zoals zoveel mensen is ze (vaak) niet bij machte om nee tegen hem te zeggen.

Wie in deze toch wat donkere tijden een feelgoodboek kan gebruiken, zou Ochtendmens van Katherine Heiny ter hand moeten nemen. Jane, juf van groep 4, verhuist in 2002 naar Boyne City, waar ze algauw Duncan tegenkomt. Haar eerste indruk van hem: ‘net een stoere vent uit een reclamespotje, en heel knap.’ Als ze een relatie krijgen, blijkt dat Duncan haast met iedere vrouw in Boyne City iets heeft gehad. En dan is er ook nog Aggie, zijn ex-vrouw die inmiddels met een ander is getrouwd maar nog steeds een heel grote rol in Duncans leven speelt. Dit alles is reden voor Jane om de relatie te verbreken: deze man zal nooit helemaal van haar zijn. Maar hij blijkt onweerstaanbaar. Als een dramatische gebeurtenis Jane voorgoed met Duncan verbindt, verzoent ze zich met haar lot en vormt ze samen met hem een vrolijke ‘modern family’. Ochtendmens is grappig en een tikje melancholiek – precies wat je nu nodig hebt.

Vorig jaar won schrijver/performer/muzikant/kunstenaar Nina de la Parra de Neerlands Hoop-prijs voor de meest veelbelovende theatermaker. Nu komt ze met haar eerste boek, de romantische komedie Make women come: een autobiografische roman, mislukt zelfhulpboek en vrijheidsmanifest ineen. De 33-jarige Nina laat ons kennismaken met Kleine Nina, haar jongere versie: ambitieus en nerdy, en naarstig op zoek naar perfectie, vaak in de vorm van een man. Met terugwerkende kracht is het zo duidelijk: hoe Kleine Nina haar beeld van romantische liefde opdoet in films, hoe ze in iedere (problematische) man in binnen- en buitenland die belangstelling voor haar toont onmiddellijk relatiemateriaal ziet, hoe het steeds weer op een teleurstelling uitloopt. Haar vriendinnen, vaak in een vergelijkbaar schuitje, staan haar met raad terzijde: ‘Wees gewoon jezelf!’ Maar wie is Nina, wie mag ze van zichzelf zijn? Verwacht een hoog verteltempo, de nodige schaamteloosheid, veel humor en existentiële angst. Bridget Jones, maar dan anders.

Het is de dag nadat vijftiger Elle Bishop in het vakantiehuis van de familie op het Amerikaanse Cape Cod eindelijk stomende seks heeft gehad met ‘de mooiste man op aarde’, jeugdliefde Jonas. Nu is er geen weg meer terug, denkt ze, geen spijt meer van wat ik niet heb gedaan, vanaf nu alleen nog spijt van wat ik wel heb gedaan. Jonas is niet haar wettige echtgenoot. Dat is Peter, de vader van haar kinderen, óók een grote liefde. Binnen 24 uur moet Elle kiezen tussen beide mannen en al die tijd blijven we in haar hoofd, ook tijdens de vele flashbacks naar het verleden die het dilemma van vandaag kleuren, tot aan het verrassende einde. Welke versie van zichzelf kiest Elle? Daar gaat het om in Het papieren paleis, het heerlijk weg lezende debuut van Miranda Cowley Heller, ooit als hoofd drama verantwoordelijk voor succesvolle HBO-series als The Sopranos en The Wire.