Nu even niet, ik lees

Tijgermoeder op haar sterfbed
‘Er rustte een constante druk op mijn schouders om aan haar verwachtingen te voldoen.’ De moeder van de Amerikaans-Koreaanse Michelle Zauner (zangeres van de indiepopband Japanese Breakfast) is wat we tegenwoordig een tijgermoeder zouden noemen: ze eist véél van haar enige kind.

In Michelles pubertijd botsen rebellerende dochter en moeder hevig. De wonden die in die tijd worden geslagen zijn nog nauwelijks geheeld als haar moeder alvleesklierkanker blijkt te hebben. Michelle, dan 25 jaar oud, trekt bij haar in om tot aan haar dood voor haar te zorgen.

In haar memoire Huilen in de supermarkt schrijft Zauner over rouw, haar herinneringen aan haar jeugd en de zomervakanties die ze met haar moeder doorbracht in het piepkleine appartement van haar grootmoeder in Seoul. Ze schrijft veel over eten, want koken was de manier waarop haar moeder haar liefde voor haar toonde, en na haar dood roept de Koreaanse keuken veel gevoelens op. Dat zal iedere lezer kunnen navoelen in dit ontroerende boek.

Huisdier gaat voor alles
Amy Attas is een speciaal soort dierenarts. Ze werkt niet in een kliniek, maar gaat met haar dokterstas en -rugzak op huisbezoek bij zieke honden en katten in Manhattan. Aan deze vorm van zorg hangt vanzelfsprekend een prijskaartje: de baasjes van Attas’ patiënten zijn over het algemeen niet onbemiddeld. Ze ontdekt echter dat het niet uitmaakt hoe rijk en beroemd je bent, want wat huisdieren betreft is iedereen min of meer hetzelfde: ‘Al staan er Oscars op de boekenplank, als je kat diarree heeft, praat je alleen over poep.’

Wel hebben sommige superrijken hun eigenaardig­heden: ze betalen rekeningen niet, eisen dat hun hond onmiddellijk wordt geopereerd omdat hij ‘misschien’ een saffieren ring heeft doorgeslikt, of laten silicone testikels aanbrengen bij hun gecastreerde mastiff zodat hij mannelijk blijft ogen (net als zijn baasje).

Lees voor meer doldwaze en ook ontroerende verhalen over het onvermijdelijke afscheid van een huisdier Attas’ onderhoudende boek: Dierenarts in New York.

Wat schrijft die man op?
De roman De gentleman uit Peru van de Amerikaanse schrijver André Aciman (onder meer bekend van de sensuele bestseller Call me by your name, waarop de gelijknamige film werd gebaseerd) slingert je in deze donkere wintermaanden op heel aangename manier terug naar de zomer.

Een groep Amerikaanse studievrienden brengt noodgedwongen de dagen door in een luxe hotel aan de Amalfikust, nadat hun jacht door motorpech is getroffen. Aldaar valt hen een oudere mede-hotelgast op, die iedere avond aan een hoektafel in het restaurant zit met een opschrijfboekje en een vulpen als enig gezelschap.

Tijdens een diner komen ze op een bijzondere manier met hem in contact. In de dagen die volgen neemt de groep deze gentleman, die Raúl blijkt te heten, op in hun midden. De gesprekken die ze met hem voeren tijdens zonovergoten lunches en zwoele zomeravonden zijn verrassend en soms ontwrichtend. Vooral met één van hen, Margot, lijkt hij een speciale connectie te hebben.

Iedereen maakt het verschil
De toestand van de wereld kan een mens soms somber stemmen. Is de aarde nog wel te redden? Wat kan ik daaraan bijdragen? Voor diegenen die behoefte hebben aan praktische handvatten is er nu De groene actiegids van Nadine Maarhuis.

De journalist sprak met een groot aantal inspirerende groene pioniers en kreeg tips over hoe je bijvoorbeeld zou kunnen consuminderen, afscheid nemen van plastic of een tinyhousegemeenschap zou kunnen beginnen.

Generaliserend gesproken adviseert Maarhuis om aan de slag te gaan met het thema dat jouw hart sneller doet kloppen, nieuwe en betere gewoonten te creëren en, heel belangrijk: imperfectie te omarmen. ‘We hebben niet een klein aantal mensen dat perfect groen leeft nodig, maar héél véél mensen die dat imperfect doen’.

Dit boek laat zien dat er ongelooflijk veel manieren zijn om een verschil te maken voor de natuur en dat iedere actie ertoe doet. Als dat geen bemoedigende boodschap is …

Wijsheden onder water
Wie heeft er niet op z’n minst van gehoord: De jongen, de uil, de vos en het paard van Charlie Mackesy? Alleen al in Nederland gingen van dit boek honderdduizenden exemplaren over de toonbank. Een nieuw genre was geboren: geïllustreerde, eigentijdse fabels vol simpele levenswijsheden, in weinig woorden liefdevol opgediend, geschikt voor lezers van acht tot tachtig.

In het fraai uitgegeven Het meisje, de walvis, de schildpad en de axolotl geven Katinka Polderman en Merel Corduwener er met een knipoog hun eigen draai aan. Hun verhaal speelt zich onder water af.

Een meisje met lang donker haar komt zwemmend in zee een axolotl – een roze, knuffelbaar soort salamander dat altijd kind blijft – tegen. Samen zwemmen ze verder en doen ze ontdekkingen over het leven (uiteraard algauw in het gezelschap van een walvis en een schildpad). De ‘wijsheden’ zijn een fijne mix van licht-filosofisch en hilarisch: ‘Ik droom groot. Daarom slaap ik zoveel.’