Dol op de kringloop
Allemaal goedbedoelde rotzooi vond Antoinette Hertsenberg de spulletjes die haar schoonvader bij de kringloop kocht en aan haar kinderen gaf. Tot de vensterbanken van de kinderkamers zo vol stonden dat de gordijnen nauwelijks meer dicht konden.
Mijn lieve schoonvader zaliger was dol op de kringloopwinkel in ons dorp. Heerlijk vond hij het om daar te struinen en iets leuks te kopen. Een beeldje van een dolfijn. Een fotolijstje met allemaal kleurig fruit van gips eromheen. Een beker die ooit door iemand was gewonnen op een plaatselijk voetbaltoernooi. Een roze wekkertje met een Disneyfiguurtje erop. Een kandelaar in de vorm van een beertje (‘Kijk, er is maar één oortje af.’) Misschien was zijn fijnste moment wel als hij met een grote grijns vertelde wat hij ervoor had betaald: ‘Twintig cent!’ Opa gaf het graag aan zijn oogappels, mijn kinderen, en die vonden alles mooi natuurlijk. Het belandde allemaal op de vensterbanken in hun kamertjes.
Heel eerlijk: ik ben ook dol op de kringloop, maar dit zag ik met lede ogen aan. Wat in zijn ogen schatten waren, was in mijn ogen kitsch. Daar kun je ook van houden, en je kunt je er ook in vergissen. Als we hier thuis met zijn allen Tussen kunst en kitsch keken en een deelnemer kreeg te horen dat zijn zeldzame vaasje € 1200 waard was, zeiden mijn kinderen tegen me: ‘Dat had jij allang naar de kringloop gebracht.’ Klopt. Ik ben geen kenner.
Ik gunde opa en de kinderen de lol. Tot het moment dat de vensterbanken zo vol stonden dat er van alles op de grond viel als ik de gordijnen dichtdeed wanneer ik de kinderen naar bed bracht. Dus pakte ik een doos, deed de spullen erin, en bracht het terug naar de kringloop.
Echt gebeurd: een weekje later stond er weer een kandelaar in de vorm van een beertje. En even later weer een dolfijntje. En een roze wekkertje met een Disney- figuurtje. Opa kocht de spulletjes gewoon weer terug. Het begrip kringloop gold in mijn huishouden wel heel letterlijk. Rijk zijn ze er vast niet van geworden, maar de medewerkers van de kringloop hebben mijn gezinsleden veel plezier bezorgd. Hulde voor deze vrijwilligers die in een tijd waarin we omringd zijn met veel te veel spullen, ons behoeden voor het kopen van nieuw gemaakte zooi.
Door Antoinette Hertsenberg
In editie Editie 1 (2024)
P. de Steur
03-02-2024 om 21:05Oh hoe herkenbaar mbt mijn moeder (geboren in 1933). Ook zij kocht zich een slag in de rondte bij de kringloopwinkels. Niets had ze nodig, maar alles wilde ze hebben. Misschien een nasleep van de oorlog of thuis situatie? Nooit kunnen achterhalen waarom ze hier zo vaak ging shoppen. Tijdverdrijf? Veel spullen voor weinig geld? Merk kleding voor een prikkie? Ik denk alles als hierboven beschreven gedreven door de commerciële marketing. Daar was zij nog niet tegen gewapend.
Wat ik wel al jaren zie is dat kringloopwinkels veel te commercieel zijn geworden en niet meer voldoen als waar ze zijn voor opgezet.
Nog even en dan gaan ze te onder aan hun eigen succes!