Zijn die doe-het-zelf-erfelijkheidstests betrouwbaar?

Erfelijkheidsonderzoek kost veel geld en soms ook veel tijd. Vandaar dat een arts zo’n onderzoek alleen laat doen als er een duidelijke aanleiding voor is.
Steeds meer commerciële bedrijven spelen hierop in door allerlei erfelijkheidstesten aan te bieden. Bijvoorbeeld om je kans op diabetes type 2 of botontkalking te berekenen. Meestal moet je daarvoor wat speeksel of wangslijm opsturen. In een laboratorium wordt daar DNA uitgehaald en onderzocht. De uitslag krijg je per mail of kun je op een beveiligde pagina op internet bekijken. Aan dit soort tests zitten haken en ogen. Ten eerste hebben veel ziekten zoals gezegd verschillende oorzaken. Alleen erfelijkheidsonderzoek zegt dan niet zoveel. Ten tweede kun je de uitslag zelf vaak lastig interpreteren. Van de mededeling dat je 30 procent méér kans hebt op een bepaalde aandoening, schrik je je misschien rot. Maar als je oorspronkelijke risico op die ziekte 0,1 procent was, valt die 30 procent extra ineens weer reuze mee. En dan is de vraag ook nog hoe betrouwbaar dit soort testen zijn. Klinisch genetici adviseren vooralsnog dan ook om ze niet te doen.