Vrijwilliger Feikeline begeleidt vakanties voor jongeren

Vrijwilligerswerk doen is fijn voor wie je het doet. Maar het is ook een manier om je eigen tevredenheid over het leven te vergroten. Neem Feikeline Valkema (22), die vakanties voor jongeren met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking begeleidt.

‘Ik heb zelf een broer met een verstandelijke beperking. Toen ik kind was, ben ik als ‘brusje’ – broer of zusje – mee geweest met een vakantie van Stichting Wigwam. Ik wist meteen: zodra het kan, wil ik deze vakanties zelf begeleiden. Wigwam heeft zo veel voor ons gezin betekend, ik wilde hetzelfde betekenen voor anderen.

Sinds mijn zestiende ben ik hier vrijwilliger. Ik begon als begeleider van broertjes en zusjes, daarna werd ik activiteitenbegeleider en persoonlijk begeleider. Sinds drie jaar ben ik daarnaast projectleider, dan organiseer je de vakanties en regel je de vrijwilligers. Ook zoek je als projectleider contact met de families, zodat je deel­nemers kunt matchen met vrijwilligers die bij hen passen.

Er zijn vakanties van een week en van twee weken. Meestal ga ik mee met die van een week. Dan hebben we een dagprogramma voor de deelnemers, die we aan het einde van de dag weer terugbrengen naar hun ouders. De jongeren worden ingedeeld naar niveau en leeftijd, op die manier hebben ze het meeste aan elkaar. De activiteiten zijn voor iedereen altijd min of meer hetzelfde: sport en spel, drama, bakken, creatieve dingen en in de zomer vaak ook waterspellen.

Wigwam voelt voor mij als één grote familie. De stichting betekent veel voor me. Bij ons in de buurt weten de meeste mensen wel dat mijn broer een verstandelijke beperking heeft, maar ergens vraag je je altijd af of mensen hem niet raar vinden. Bij Wigwam is álles normaal. Als iemand ineens begint te schreeuwen of uit het niets een schop geeft tegen een bal, kijkt niemand op of om. Als je op een gewoon vakantiepark bent, is dat vaak anders. Hierdoor voelt Wigwam ontzettend vertrouwd. Ik ben niet de enige die het hier fijn vindt. Iedereen die hier één keer is geweest, blijft terugkomen. We noemen dat het Wigwamvirus.

Ik ben verpleegkundige en heb een nul-urencontract zodat ik in mijn vakanties lekker kan Wigwammen. Vorig jaar was ik drie weken weg, dit jaar waarschijnlijk vier. Daarnaast ben ik ook best wat tijd kwijt aan de voorbereiding van vakanties. Ik heb het er graag voor over, het geeft me veel voldoening. En ik vind het ook echt heel leuk.

Afgelopen winter heb ik tijdens een vakantie een jongen begeleid. Ik kreeg onlangs van kantoor te horen dat zijn ouders hopen dat ik er deze kerstvakantie weer zal zijn omdat de match met hem zo goed was. Het is natuurlijk fijn om dat soort dingen te horen. Wat dit vrijwilligerswerk extra leuk maakt, is dat iedereen altijd terugkomt en je kinderen groter ziet worden. Sommigen zie je maar één keer per jaar, maar de klik is altijd meteen weer terug.’

Meer info: Stichting Wigwam