Drie gelukkige stellen over hun lengteverschil en relatie

Een significant lengteverschil. Wat doet dat met je relatie, tegen welke praktische zaken loop je aan bij de inrichting van je huis, en wordt er weleens vreemd naar je gekeken op straat? Drie stellen vertellen.

Portretten

Carin Mooij-Huisman, vrijwilliger dierenambulance, 57 jaar, 1.53 cm. Melissa Mooij, koerier, 56 jaar, 2.02 cm. Samen: 19 jaar getrouwd, 1 dochter uit een eerder huwelijk, 4 katten, Woonplaats: Den Helder

Melissa: ‘Voor een vrouw ben ik – met mijn meer dan twee meter – uitzonderlijk lang. Dat heeft een voorgeschiedenis. Al op jonge leeftijd merkte ik dat ik als jongen in het verkeerde lichaam was geboren. Ik was gewoon vrouw. Punt. Na jarenlange ontkenning – en na negentien jaar huwelijk met Carin – besloot ik twee jaar geleden volledig in transitie te gaan. Ik begon direct met een hormoontraject en aankomend jaar onderga ik een genderoperatie waarmee ik mijn vrouw-zijn compleet hoop te maken. Carin heeft me hierin volledig gesteund. Ze bleef bij me en we zijn vorig jaar hertrouwd om ons ‘nieuwe’ samenzijn te vieren.’ Lachend: ‘Maar een huwelijk van vrouw-vrouw of man-vrouw maakt ons lengteverschil uiteraard niet minder. We schelen nog steeds zo’n halve meter.’

Carin: ‘Ik heb ons lengteverschil nooit een punt gevonden. Ik val op de persoon en niet op lengte, gender of afkomst. Melissa leerde ik kennen als de beste vriend van mijn toenmalige man en we raakten bevriend. Die vriendschap bleef, ook nadat mijn man en ik besloten uit elkaar te gaan. Melissa hielp me met de verhuizing en de inrichting van mijn nieuwe huis en toen ontstond er meer. Ons lengteverschil deed er totaal niet toe. Ik ben van Indische afkomst en dus sowieso vrij klein. En dan ontmoet je letterlijk en figuurlijk zo’n groot mens: heerlijk toch? Voor mij was het snel duidelijk: met deze persoon kan ik dolgelukkig worden.’

Melissa: ‘Natuurlijk is het de vraag of je omgeving dat ook zo ziet. Dat bleek een stuk lastiger. Ook omdat er zo veel facetten aan ons verhaal kleefden: mijn vriendschap met Carins ex-man, hun scheiding, onze nieuwe relatie en de worsteling met mijn gender. Voor veel vrienden bleek dat achteraf te veel, denk ik. Ik durf rustig te stellen dat we zo’n driekwart van onze vriendenkring zijn kwijtgeraakt.’

Carin: ‘Ik val op de persoon en niet op lengte, gender of afkomst

Carin: ‘Dat in tegenstelling tot de familie. Die bleven we zien. Mijn dochter heeft inmiddels een zoontje en die komt gewoon naar oma en oma in plaats van naar opa en oma. Ook met mijn ex-man hebben we nog steeds goed contact en vieren we gezamenlijke feestdagen. Sterker, hij zei ooit tegen mij: ‘Wordt het nou nog iets tussen jullie? Want dan weet ik tenminste dat je in goede handen bent.’ Dat vind ik mooi.’

Melissa: ‘Zo reageerde mijn zus ook superpositief toen ik haar vertelde van mijn transitietraject. Zij zei: ‘Was even eerder uit de kast gekomen, dan had ik al die jaren lekker met je kunnen shoppen!’ Shoppen is trouwens best wel een dingetje. Passende kleding vinden die ik mooi vind, is extra lastig vanwege mijn lengte. Vaak zijn de mouwen of broekspijpen van bloesjes of leggings te kort of passen de schoenen niet die ik graag zou willen dragen. Ook ben ik bijvoorbeeld al bijna twee jaar op zoek naar een geschikte winterjas.’

Carin: ‘Tja, en daar komt nog eens bij dat zij weet dat ik absoluut niet van winkelen houd. Maar voor ons is dat allemaal bijzaak. We houden van elkaar. In welke vorm dan ook.’


Portretten

Manon Keeman, medewerker customer services, 45 jaar, 1.81 cm. Maxim Staal, piloot, 50 jaar, 1.72 cm Samen: 5 jaar, 4 kinderen uit eerdere huwelijken, 1 kat Woonplaats: afwisselend Heiloo en Driebergen

Manon: ‘Ik denk dat ik meer moeite heb met ons lengteverschil dan Maxim. Met name als ik foto’s van ons zie, vind ik het verschil in lengte confronterend. Ik voel me dan vaak ‘massive’ naast hem, een ander woord heb ik er niet voor. Voor mijn gevoel voldoen we dan niet helemaal aan het plaatje van een ‘leuk stel’. Dat gevoel heb ik soms ook in het buitenland. Ik ben lang, zeker voor een vrouw. Met name in mediterrane landen toren je dan vaak boven alles en iedereen uit. Ongewild voel ik me dan toch minder vrij.’

Maxim: ‘Ik heb minder moeite met ons lengteverschil. Gewoon omdat je er vaak als vanzelf oplossingen voor vindt. Zo staat Manon vaak met gekruiste benen. Daarmee oogt ze minder lang. Als we samen wandelen, dan slaat zij haar arm om mijn schouder en pak ik haar bij haar taille. Andersom is gewoon ook niet mogelijk. En is er een stoep in de buurt, dan loop ik daarop en loopt Manon op het wegdek. Zo zijn we fysiek in ieder geval op gelijke hoogte. We lachen ons lengteverschil weg en onze kinderen en onze omgeving doen dat ook. Het is wel aanwezig, maar we hebben er nooit echt last van.’

Manon: ‘Natuurlijk voel je soms best ogen in je rug prikken. Met name van grotere mannen. Ik ben niet alleen langer maar ook forser dan Maxim, dus trekken we snel bekijks. Ik vermoed weleens dat mensen denken: wat moet zij nou met zo’n kleine man? Hij zal wel geld hebben. Blijkbaar zijn we geen normaal ogend stel. Maar mijn lengte en grootte ervaar ik vaak ook als een voordeel. Onlangs haalde ik in één keer mijn diploma C voor vrachtwagenchauffeur. Ik heb dan toch meer kracht en overzicht dan een ‘doorsneevrouw’, denk ik op zo’n moment.’

Maxim: ‘Als ik in haar haar armen lig, voel ik me zo geborgen’

Maxim: ‘Natuurlijk was het wel even slikken toen ik voor het eerst zag hoe lang Manon was. We leerden elkaar kennen via een dating-app en ik was eigenlijk uitsluitend op haar foto afgegaan. Manon had precies het zandloperfiguur dat ik altijd al aantrekkelijk heb gevonden. Ik had totaal niet naar haar profiel gekeken dus haar lengte was me ontgaan. Zij reageerde op haar beurt direct op mijn reactie en had dus ook mijn profiel niet bekeken. De match was te leuk om voorbij te laten gaan, dus spraken we direct af voor de volgende dag op Amsterdam Centraal. Ik zag die prachtige, grote vrouw op me afkomen en was meteen onder de indruk. Letterlijk.’

Manon: ‘Voor mij was het ook even schrikken. Ik had al eerder een vriendje gehad dat kleiner was dan ik, no big deal. Maar in de basis wil je gewoon twee grote, sterke armen om je heen. De klik was echter zo goed dat ons lengteverschil meteen geen probleem vormde.’

Maxim: ‘Tja, en dat van die grote, sterke armen: die heb ik dan om me heen. Zeker in de slaapkamer. Ik vind het zalig om in haar armen te liggen. Ik ben altijd gek op knuffelen geweest en ik vind het geweldig om helemaal op te gaan in Manon. Het geeft me een heerlijk gevoel van geborgenheid.’


Portretten

Petra de Krom, branding componist, 45 jaar, 1.51 cm. Patrick Heller, agile coach, 50 jaar, 1.90 cm. Samen: 21 jaar gehuwd, 2 zoons, 2 gerbils, 1 kat Woonplaats: Veldhoven

Petra: ‘Patrick en ik leerden elkaar in 2001 kennen via een datingsite waarop je kon aangeven wat je favoriete merken waren. Door te bekijken of iemand op diezelfde merken viel, kon je meteen zien of er een mogelijke match was. Patrick en ik vonden elkaar in merken die duidden op een gemeenschappelijke liefde voor motorrijden, katten en films. Na drie maanden intensief mailen en bellen, besloten we toch maar eens af te spreken. En ik moet eerlijk zeggen: mede door Patricks lengte was ik zeker niet op slag verliefd. Maar inmiddels zijn we 21 jaar en twee heerlijke zoons verder.’

Patrick: ‘Het grappige is dat bleek dat we elkaar al veel eerder hadden kunnen ontmoeten. We gingen namelijk jarenlang naar dezelfde populaire dansgelegenheid in Eindhoven, waar we in dezelfde kringen verkeerden, maar elkaar blijkbaar toch niet zagen staan. We hebben zelfs nog een oude videoband waarop te zien is dat we op een meter afstand van elkaar dansen. Maar vanwege mijn lengte keek ik eigenlijk altijd automatisch naar lange vrouwen. Mijn blik was niet gericht op haar hoogte en die van haar blijkbaar ook niet op de mijne. En ook toen ik haar echt leuk begon te vinden, was er toch een praktisch stemmetje in mijn hoofd dat zei: gaat dit door ons lengteverschil wel werken?’

Petra: ‘Ik ga op de tweede traptree staan, dat knuffelt wel zo makkelijk’

Petra lachend: ‘Ik heb ook weleens medelijden met hem. Als wij elkaar willen kussen, is dat voor hem bijna een gymnastische oefening. Onze oudste zoon grapte onlangs dat ons lengteverschil goed is voor Patricks beenspieren omdat hij altijd van die enorme kniebuigingen moet maken. Maar wij zijn inmiddels niet anders gewend. En anders is daar ook altijd nog de trap in de woonkamer. Soms ga ik gewoon op de tweede tree staan. Dat knuffelt wel zo makkelijk.’

Patrick: ‘Zo’n trap is natuurlijk eigenlijk een voorbeeld van het praktische aspect van lengteverschil. Je richt ook je huis erop in. Bij de aanschaf van een nieuwe keuken, kiezen we niet voor hoge kasten omdat Petra daar niet bij kan. Zo kijken we ook naar de aanschaf van een nieuwe bank of bed. Onze kasten zijn ingedeeld op hoogte: de hoge planken zijn voor mijn spullen, de lagere voor die van Petra. Zo lossen we alles praktisch op. Wat ik wel fijn vind, is dat we twee auto’s ‘op maat’ hebben. Als ik plotseling die van Petra moet pakken, ben ik wel even bezig met de stoelen en de spiegels.’

Petra: ‘Ook buitenshuis zijn we eigenlijk totaal niet bezig met ons lengteverschil of wat mensen daarvan vinden. Wij zijn het natuurlijk allang gewend, net als onze familie en vrienden. Sterker, mijn zus en haar man schelen evenveel als Patrick en ik, dus voor de familie is het de normaalste zaak van de wereld. In de bioscoop moeten we soms wat vaker van plaats wisselen als er een lang persoon voor me gaat zitten en bij optredens sta ik wat vaker vooraan en Patrick meer achteraan. Maar vanwege zijn lengte kan ik hem ook altijd weer gemakkelijk terugvinden.’

Lees meer over: Samen leven

Registreer nu bij RADAR+

RADAR+ biedt waardevolle tips om gezond te blijven van lijf & geest! Maak nu een gratis account aan en lees meteen meer!

Registreer nu