Antoinette zit op Instagram
Antoinette zat nooit op Instagram, maar nu ze een kookboek te promoten heeft, moet ze van haar dochter. Verwacht geen foto’s van haar wandeling, vakantie of keuken. Want hoe sympathiek is dat eigenlijk: iedereen eens even laten zien wat je hebt en waar je bent geweest?

Zo’n halfjaar geleden zette ik onder druk van mijn dochter een grote stap. Ik ging op Instagram. Niet onder een pseudoniem, waardoor ik veilig berichten kan bekijken en personen kan volgen, maar onder mijn eigen naam. Dus weliswaar niet met de billen bloot, maar wel met mijn gezicht.
Er was een goede reden: we stonden op het punt ons kookboek uit te brengen. Maar van harte ging het niet, al zei mijn dochter enthousiast: ‘Nu kun je ook eens een leuke post maken.’
‘Ben ik de enige die geen idee heeft wat je moet posten?’
antoinette
Tsja. Dat lukte prima zolang het over ons boek ging, want als het om toegankelijke en toch heerlijke recepten gaat, ben ik graag de zendeling die mensen overhaalt. Maar daarna? Ben ik nou de enige die werkelijk geen idee heeft wat je moet posten? Is er iemand heel erg geïnteresseerd in mijn wandelingetje in de Veluwse bossen, in het keukenmuurtje dat ik heb gesausd, waar ik morgenavond ga eten of het strand dat ik tijdens mijn vakantie ga bezoeken? En als ik daar allemaal posts van zou maken, en ik zou de foto’s uitkiezen die het mooist zijn en waar ik op mijn voordeligst op sta, wat straal ik daar dan mee uit? Kijk eens even wat ik heb of waar ik ben! Hoe sympathiek is dat eigenlijk?
Misschien maak ik het in mijn hoofd allemaal te groot, en ik denk heus niet dat de mentale problemen waar vooral jonge mensen mee kampen door veelvuldig social media-gebruik enorm gaan toenemen door mijn kleine insta-accountje, maar toch lukt het me vooralsnog niet om me over mijn lichte afkeer heen te zetten. Het komt misschien ook omdat ik vaak vergeet een foto te maken. En dat is in meerdere opzichten jammer.
Herinneringen vervagen toch eerder zonder zo’n plaatje, en daarnaast hebben wetenschappers aan de universiteit van Californië aangetoond dat je het meer naar je zin hebt als je wél foto’s maakt. Zij lieten twee groepen mensen verschillende activiteiten doen, zoals museumbezoek en een citytrip. De ene groep mocht geen foto’s maken, de tweede groep juist wel. Degenen die hun ervaringen vastlegden, kijken anders naar de wereld: ze zoeken naar dingen die ze willen vastleggen. Daardoor zijn ze meer betrokken bij wat ze zien en meemaken, en hebben ze meer lol.
Goed punt, daar ga ik beter mijn best voor doen. Ik kan alleen nog niet beloven dat ik de foto’s daarna ook ga délen.